اهمیت مسجد در قرآن و احادیث

تصور این که هر روز صد‌ها میلیون انسان مسلمان در سراسر جهان در مساجد جمع می‌شوند و همه به یک سو می‌ایستند و یک عمل را انجام می‌دهند بسی دشوار و در عین حال شکوهمند است. در واقع مساجد علاوه بر این که پایگاه توحیدند، پایگاه نمایش روزانه مفهوم امت واحده نیز است.

 بیست و یکم اوت هر سال مصادف با ۳۱ مرداد است، روز جهانی مسجد نامگذاری شده است؛ روزی که نخستین قبله مسلمین جهان توسط صهیونیست‌ها به آتش کشیده شد. بر همین اساس به احادیث و روایات دینی در خصوص مسجد پرداختیم که در این گزارش به بخش کوچکی از این احادیث و روایات اسلامی اشاره می‌کنیم.

«سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلًا مّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَا الَّذِی بارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ ءَایَاتِنَآ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ؛ پاک است آن خدایی که بنده خود را شبانه از مسجد الحرام به مسجد الأقصی که گرداگردش را برکت داده ایم، سیر داد، تا بعضی از آیات خود را به او بنماییم. هر آینه، او شنوا و بیناست.» (سوره النحل، آیه ۳۶)

«وَ الَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یعْبُدُوهَا وَ أَنَابُوا إِلَی اللّهِ لَهُمُ الْبُشْرَی فَبَشِّرْ عِبَادِ؛ و آنان که از پرستش طاغوت دوری کرده اند و به سوی خدا باز گشته اند، آنان را مژده باد. پس، بشارت ده بندگان مرا.» (سوره الإسراء، آیه ۱)

«قُلتُ: یا رَسولَ اللّهِ! أفتِنا فی بَیتِ المَقدِسِ؟ قالَ: أرضُ المَحشَرِ وَالمَنشَرِ. ائتوهُ فَصَلّوا فیهِ، فَإِنَّ صَلاهً فیهِ کَأَلفِ صَلاهٍ فی غَیرِهِ؛ گفتم:‌ای پیامبر خدا! در باره بیت المقدّس نظرت را برایمان بازگو. فرمود: «محلّ حشر و نشر [در روز رستاخیز]است. بدان جا بروید و در آن، نماز بگزارید؛ زیرا یک نماز در آن، همچون یک هزار نماز در دیگر مکان هاست.» (سنن ابن ماجه: ج ۱ ص ۴۵۱ ح ۱۴۰۷)

امام علی (ع) می‌فرمایند: «أربَعَهٌ مِن قُصورِ الجَنَّهِ فِی الدُّنیا: المَسجِدُ الحَرامُ، ومَسجِدُ الرَّسولِ صلی الله علیه و آله، ومَسجِدُ بَیتِ المَقدِسِ، ومَسجِدُ الکوفَهِ؛ چهار مکان، از قصر‌های بهشتی در دنیایند: مسجد الحرام، مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله، مسجد بیت المقدّس، و مسجد کوفه». (الأمالی للطوسی: ص ۳۶۹ ح ۷۸۸)

پیامبر خدا (ص) می‌فرماید: «الاختِلافُ إلَی المَساجِدِ رَحمَهٌ، وَالاجتِنابُ عَنها نِفاقٌ؛ آمد و شد به مساجد، [مایه]رحمت است، و پرهیز از آن، [موجب]نفاق است.» (کنز العمّال: ج ۷ ص ۵۷۰ ح ۲۰۳۰۲)

پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «مَن أدمَنَ الاختِلافَ إلَی المَساجِدِ أصابَ إحدَی الثَّمانِ: أخا مُستَفاداً فِی اللّهِ عَزَّوجَلَّ، أو عِلما مُستَظرَفا، أو کَلِمَهً تَدُلُّهُ عَلی هُدیً، أو اخری تَصرِفُهُ عَنِ الرَّدی، أو رَحمَهً مُنتَظَرَهً، أو تَرکَ الذَّنبِ حَیاءً، أو خَشیَهً. هر که پیوسته به مساجد، آمد و شد کند، به یکی از هشت چیز دست خواهد یافت: برادری که در راه خدای عز و جل از او بهره برَد، یا دانشی لطیف و نغز، یا سخنی که او را به هدایتْ ره نمون شود، یا از هلاکت برَهاند، یا رحمتی که چشم به راهش باشد، یا آن که گناهی را از روی شرم یا ترس (از خدا) ترک گوید.» (الخصال: ص ۴۱۰ ج۱۱)

امام صادق (ع) می‌فرمایند: «لا یَأتِی المَسجِدَ مِن کُلِّ قَبیلَهٍ إلّا وافِدُها، ومِن کُلِّ أهلِ بَیتٍ إلّا نَجیبُها، یا فَضلُ إنَّهُ لا یَرجِعُ صاحِبُ المَسجِدِ بِأَقَلَّ مِن إحدی ثَلاثٍ: إمّا دُعاءٍ یَدعو بِهِ یُدخِلُهُ اللّهُ بِهِ الجَنَّهَ، وإمّا دُعاءٍ یَدعو بِهِ لِیَصرِفَ اللّهُ بِهِ عَنهُ بَلاءَ الدُّنیا، وإمّا أخٍ یَستَفیدُهُ فِی اللّهِ عَزَّوجَلَ. از هر قبیله ای، جز برگزیده آن، و از هر خاندانی، جز اصیل آن، ره سپار مسجد نمی‌شود.‌ای فضل! مسجدرو، دستِ کم یکی از این سه چیز نصیبش می‌شود: یا دعایی می‌کند که خداوند با آن او را به بهشت می‌برد، یا دعایی که به سبب آن، خداوند، بلای دنیا را از او دور می‌سازد، و یا برادری که در راه خدای عز و جل بهره‌اش می‌گردد.» (الأمالی للطوسی: ص ۴۷ ج۵۷)

پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «إنَّ اللّهَ عَزَّوجَلَّ إذا أحَبَّ عَبدا جَعَلَهُ قَیِّمَ مَسجِدٍ. هر گاه خداوند بنده‌ای را دوست بدارد، او را برآورنده نیازهای مسجدی قرار می‌دهد. (الفردوس: ج ۱ ص ۱۶۲ ج ۵۹۸)

پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «مَن عَلَّقَ فی مَسجِدٍ قِندیلًا، صَلّی عَلَیهِ سَبعونَ ألفَ مَلَکٍ مادامَ ذلِکَ القِندیلُ یَقِدُ. هر که در مسجدی چراغی بیاویزد، تا زمانی که آن چراغْ نورافشانی می‌کند، هفتاد هزار فرشته بر او درود می‌فرستند.» (مسند الشامیّین: ج ۲ ص ۲۷۴ ح ۱۳۲۷)

منبع: ایسنا