اینجا فاز ۱۴ پارس جنوبی است؛ حماسه آهن و اراده

به گزارش تیتر۱۲ به نقل از هفته‌نامه مشعل، در آغوش خلیج همیشه ‌فارس، جایی که امواج خروشان، عاشقانه بر پهنه‌ ساحل بوسه می‌زنند و نسیم‌های گرم، رازهای تمدنی هزارساله را در گوش تاریخ زمزمه می‌کنند، پالایشگاه فاز ۱۴پارس‌جنوبی چون جواهری تابناک بر تارک صنعت نفت و گاز ایران می‌درخشد. فاز ۱۴، پروژه‌ای صنعتی نیست؛ یک نماد است، حماسه‌ای از عرق پیشانی‌های سوخته، دست‌های زخمی و دل‌های پرامید مردانی که در سکوت کویر و هیاهوی دریا، رویای ایران را به واقعیت دوختند. هر جرقه‌ای که از دل این پالایشگاه زبانه می‌کشد، روایتی است از مقاومت، از شب‌ بی‌خوابی‌ها، از نگاه‌های خسته‌ای که هرگز تسلیم نشده‌اند؛ بادهای گرم عسلویه، هنوز هم طعم رنج و پیروزی را یادآور می‌شوند؛ روزهایی که مهندسان ایرانی با چشمانی پر از اشتیاق و اراده‌ای فولادین، در دل کویرهای سوزان و آب‌های نیلگون خلیج‌فارس، قصه «نمی‌شود» شکاکان، بددلان و آنهایی را که می‌گفتند با این تحریم‌ها؟ با این فشارها؟ فاز ۱۴ محال است، قصه «می‌شود» را از سر نوشتند تا ثابت کنند از دل این ملت، آتشی زبانه می‌کشد که از «نمی‌شود»، «می‌شود» می‌سازد.

تجلی عشق و تعهد به میهن

تعمیرات اساسی در فاز ۱۴پارس‌جنوبی، سفری پر از چالش‌ها و البته دستاوردهای بسیار است. در دل این فاز، قلب تپنده‌ صنعت گاز کشور نهفته است؛ جایی که هر پیچ و مهره، داستانی از تلاش و کوشش متخصصان را روایت می‌کند. در این تعمیرات، تیم‌های متعهد و با انگیزه، شبانه‌روز در حال کارند تا اطمینان حاصل کنند که تجهیزات و سیستم‌ها در بهترین وضعیت ممکن قرار دارند. صدای زنگ ابزارآلات و همهمه‌ کارکنان، نشانه‌ای از عزم راسخ برای حفظ و ارتقای تولید گاز طبیعی است؛ گازی که نه تنها نیازهای داخلی را تأمین می‌کند، بلکه نمادی است از خودکفایی و استقلال اقتصادی کشور. هر مرحله از تعمیرات، از بررسی دقیق تجهیزات تا تعویض قطعات آسیب‌دیده، به نوعی تجلی عشق و تعهد به میهن است. اینجا، در فاز ۱۴، مهندسان و تکنسین‌ها با قلبی پر از امید و اراده، به آینده‌ای روشن‌تر می‌اندیشند. تعمیرات اساسی در این فاز، نه تنها به معنای بازسازی و بهبود بلکه تجدید حیات و شتاب‌دهی به حرکت رو به جلو در عرصه انرژی کشور است. هر ذره گاز تولیدی، یادآور زحمات بی‌وقفه‌ کسانی است که با عشق و همت، در این مسیر گام برمی‌دارند.

ایران با دستان خودش تاریخ را می‌سازد

در میانه آب و خاک همچون دژی استوار ایستاده. لوله‌ها، رنگ نارنجی را از خورشید گرفته‌اند و نقره‌ای‌شان را از  خاک ساحل وامدارند تا تبلوری باشند از خلیج فارس و خاک مقدسش. شن‌های داغ و داربست‌هایی که کمی از زمین فاصله گرفته‌اند، مأمن لوله‌هایی‌اند که به‌مثابه رگ‌های طلای امروز زندگی را در سراسر این سرزمین به جریان می‌اندازند. کمی دورتر از این سازه‌های غرورآفرین، نزدیک به ساحل خلیج نیلگون، آب‌شیرین‌کن‌ها دل به کار داده‌اند. اینجا قلب تپنده غرور ملی است؛ جهانی متشکل از سازه و آتش و آهن. پالایشگاه فاز ۱۴ پارس‌جنوبی، تنها عددی روی کاغذ نیست؛ خون تازه در رگ‌های اقتصاد ایران است. هر فوت مکعب گازی که از اعماق زمین فوران می‌کند، فریاد می‌زند که تحریم‌ها شکست خوردند. نور چراغ‌های سکوهایش، در تاریکی شب‌های خلیج فارس، مانند ستاره‌هایی می‌درخشند که به ایران می‌گویند: «تو می‌توانی»! این فاز، سازه‌ای فولادی نیست؛ نماد ایستادگی است. یادگاری از مردانی که با دست‌های پینه‌بسته، اما دلی سرشار از عشق به میهن، کوه‌های مشکلات را جابه‌جا کردند و به گوش دنیا فریاد زدند که ایران، با دستان خودش، تاریخ را می‌سازد.

مردان مشترک در اراده و فداکاری

در دل کویر داغ و سوزان پارس‌جنوبی، جایی که آفتاب، بی‌رحم بر زمین می‌تابد و گرما به حدی می‌رسد که حتی سایه‌ها نیز خسته می‌شوند، داستان مردان بی‌ادعا شروع می‌شود. مردانی که از دور شکل‌وشمایلی مشابه دارند؛ لباس کار بر تن و کلاه ایمنی بر سر. اما نزدیک این مردان که می‌شوید، فارغ از شکل و قد و بالایی که از پدران و مادران‌شان به ارث برده‌اند در یک چیز مشترکند؛ اراده و فداکاری. هادی بصری، سرپرست تجهیزات دوار پالایشگاه فاز ۱۴ پارس‌جنوبی یکی از آنهاست. آنهایی که در میدان نبرد با زمان و چالش‌ها ایستاده‌اند. قصه هادی، از طایفه «بصری» ها با این صنعت به سال ۱۳۹۱ برمی‌گردد. مردی که وفادار به عهد روز اول مانده و با افتخار از خدمتش در فازهای مختلف می‌گوید. مردان صبور، اینجا زیر سایه دژ استوار فاز ۱۴، گرد هم آمده‌اند برای نگه ‌داشتن تجهیزات در بهترین وضعیت ممکن. اگرچه به گفته سرپرست تجهیزات دوار پالایشگاه

فاز ۱۴ پارس‌جنوبی، هر روز با چالش‌های جدیدی روبه‌رو هستند: «برخی از تجهیزات با تعمیراتی مواجه می‌شوند که ما را وادار به نگه‌داشتن آنها در حالت «لایو» می‌کند تا بتوانیم تعمیرات اساسی را انجام دهیم.» ایامی که فشار کار به دلیل گرمای طاقت‌فرسا و عوامل جانبی به اوج خود می‌رسد.