دومین اعتصاب طولانی پزشکان انگلیسی در سال جاری

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از “ان تی وی”، پزشکان جوان انگلیسی ماه‌هاست که برای دریافت حقوق بالاتر مبارزه می‌کنند. آنها  در اوایل ژانویه در یک اقدام اعتراضی کار خود را به طور موقت متوقف کردند و حالا دوباره برای پنج روز این حرکت اعتصابی را انجام می دهند. از زمان شروع اعتصابات، قرارها و عمل های صدها هزار نفر به تعویق خواهد افتاد.

در انگلستان، هزاران پزشک جوان در بیمارستان‌های NHS سرویس بهداشت ملی، کار خود را به مدت پنج روز متوقف می‌کنند. انجمن پزشکی بریتانیا (BMA) خواهان افزایش ۳۵ درصدی دستمزد پزشکان جوان با توجه به تورم مداوم است. از سوی دیگر دولت این تقاضا را بیش از حد می داند.

این دومین اعتصاب طولانی از ابتدای سال و یازدهمین اعتصاب در مناقشه چانه زنی دسته جمعی است که ماه هاست ادامه دارد. در ژانویه، پزشکان جوان به مدت شش روز در بیمارستان های انگلیسی کار نکردند. این اقدام اعتراضی مجدد  حالا در زمانی صورت می‌گیرد که NHS که سال‌ها بودجه کافی نداشت، با کاهش متخصصان پزشکی و لیست‌های انتظار طولانی برای درمان دست و پنجه نرم می‌کند.

رابرت لورنسون و ویوک تریودی، نمایندگان اتحادیه پزشکان جوان، می‌گویند: «دولت می‌توانست به سادگی با ارائه یک پیشنهاد معتبر به پزشکان جوان در انگلستان به این اعتصاب‌ها پایان دهد.» این به دولت اجازه می‌داد کاهش دستمزد اعمال شده برای بیش از یک دهه را معکوس کند.

دولت انگلیس قبلاً تمایل خود را برای فراتر رفتن از افزایش حقوق تا ۱۰.۳ درصد اعلام کرده بود. ویکتوریا اتکینز، وزیر بهداشت انگلیس اکنون از این که اتحادیه از ارائه آخرین پیشنهاد دولت به اعضای خود خودداری کرده است، متاسف است.  وزیر بهداشت انگلیس در این باره گفت: من می‌خواهم پزشکان را ببینم که بیماران را معالجه می‌کنند، نه در خطوط اعتصاب . به گفته آنها، از زمان شروع اعتصابات، بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار قرار ملاقات و عمل جراحی باید لغو یا برنامه ریزی شود.

طبق گفته دولت، پزشکان جوان در انگلیس در سال اول تمرین حدود ۱۵ پوند (۱۷.۳۰ یورو) در ساعت و بنابراین حدود ۳۲۰۰۰ پوند (حدود ۳۷۰۰۰ یورو) در ساعت دریافت می کنند. به گفته اتحادیه پزشکان BMA، با در نظر گرفتن تورم، حقوق ها از سال ۲۰۰۸ تقریباً یک چهارم کاهش یافته است. تورم در بریتانیا در دو سال گذشته حتی بیشتر از بسیاری از کشورهای غربی بوده است.

سیاست های بهداشتی در اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی بر عهده دولت های محلی است؛ دولت بریتانیا در لندن تنها مسئول انگلستان است.

پایان