راه های جلوگیری از کاهش طول آلت تناسلی

تمام بخش‌های مختلف بدن با گذر زمان دچار تغییر می‌شوند. آلت تناسلی نیز از این قاعده مستثنا نیست. برای بسیاری از مردان، ممکن است زمانی برسد که احساس کنند آلت تناسلی‌شان کوچک شده است.

اگرچه شواهد قطعی در خصوص این موضوع وجود ندارد که نشان دهد آلت تناسلی مردانه با گذر زمان کوچک می‌شود، اما تفاوت‌های هورمونی و تغییراتی که در ناحیه تناسلی رخ می‌دهند، ممکن است این تصور را برای برخی ایجاد کنند. برای مثال، پدیده‌ای به نام بحران میانسالی یا شکم پدرانه وجود دارد که ممکن است مقصر ایجاد این احساس در مردان باشد.

افزایش وزن اضافی در ناحیه شکم و به ویژه در بخش ابتدایی آلت تناسلی، می‌تواند باعث شود که ظاهر آن به طور بصری کوچکتر به نظر برسد. دکتر جاستین هومن، اورولوژیست در مرکز پزشکی سیدرز-ساینای لس آنجلس، به روزنامه دیلی‌میل می‌گوید: «افزایش وزن — به ویژه در نواحی پایین شکم و ناحیه شرمگاهی — می‌تواند باعث شود که آلت تناسلی کوچک‌تر به نظر برسد. این امر به دلیل تجمع چربی در بالای استخوان شرمگاهی است که می‌تواند بخش پایه آلت تناسلی را به طور جزئی پوشش داده و آن را کوتاه‌تر نشان دهد».

از دست دادن خاصیت الاستیسیته پوست (توانایی پوست برای کشیده شدن و بازگشت به وضعیت اولیه‌ خود پس از کشیده یا فشرده شدن) با افزایش سن نیز می‌تواند سبب آویزان شدن پوست اطراف آلت تناسلی مردان شود.

افتادگی پوست می‌تواند باعث شود که آلت تناسلی کوتاه‌تر به نظر برسد، به‌ویژه زمانی که در حالت طبیعی و شل خودش قرار گرفته است. دکتر جاستین دابین، اورولوژیست و متخصص سلامت مردان در مرکز بهداشت و درمان مموریال فلوریدا، می‌گوید: «آلت تناسلی در حالت طبیعی خود، نرم‌تر و کوتاه‌تر به نظر می‌رسد».

کیسه بیضه نیز با افزایش سن دچار افتادگی می‌شود و ممکن است بزرگ‌تر از قبل به نظر بیاید؛ تا حدی که شاید آلت تناسلی را تحت تأثیر قرار داده و به نظر برسد که آن را پوشانده است. با کاهش الاستیسیته در ناحیه کشاله ران، حمایت از آلت تناسلی نیز کمتر می‌شود که ممکن است در حالت نعوظ کمتر ایستا به نظر برسد.

همچنین، مشکل اختلال نعوظ و ضعف در سفتی آلت با افزایش سن می‌توانند تصور کوچک شدن آن را در فرد ایجاد کند، حتی اگر اندازه کلی آلت نیز تغییر نکرده باشد. تقریباً ۳۰ میلیون مرد در آمریکا از اختلال نعوظ رنج می‌برند. این مسئله عمدتاً به دلیل کاهش سطح تستوسترون در اثر افزایش سن رخ می‌دهد.

مردان کاهش هورمون جنسی را از دهه سی زندگی تجربه می‌کنند؛ روند این کاهش در دهه چهل شدت می‌یابد – که گاهی به آن یائسگی مردانه یا آندروپوز گفته می‌شود. این مسئله می‌تواند مشکلاتی مانند اختلال نعوظ، کاهش میل جنسی و کاهش سفتی آلت را به همراه داشته باشد. رگ‌های خونی در آلت تناسلی مردان مسن‌ نیز سفت‌تر و باریک‌تر می‌شوند که می‌تواند باعث کاهش جریان خون به آلت تناسلی شده و منجر به نعوظ ضعیف‌تر و ظاهر کوچک‌تر آن شود.

کاهش سطح تستوسترون در مورد سایر اندام‌های جنسی نیز می‌تواند تاثیر داشته باشد و باعث کوچک شدن بیضه‌ها شود. افت میزان تستوسترون، در کاهش تولید اسپرم در بیضه‌ها نیز تاثیرگذار است. در نتیجه، سلول‌های مسئول تولید اسپرم تقلیل رفته و باعث کوچک شدن بیضه‌ها می‌شوند. مطالعات نشان داده‌اند که تولید اسپرم می‌تواند با افزایش سن تا ۵۰ درصد یا بیشتر کاهش یابد.

سوال اینجاست که در این شرایط چه کاری می‌توان انجام داد؟ البته اگر راه‌حلی برای آن وجود داشته باشد. تمام شواهد نشان می‌دهند که کاهش وزن سالم، یک امر بسیار خوب و پسندیده است. دکتر جیمز الیست، اورولوژیست در بورلی هیلز، می‌گوید: «مردانی که دچار اضافه وزن و چاقی هستند، می‌توانند به ازای هر ۱۳.۶ تا ۲۲.۷ کیلوگرم وزنی که کم می‌کنند، ۲.۵ سانتی‌متر به طول آلت تناسلی خود اضافه کنند… بعد از اینکه وزن خود را کاهش دهید، اندام‌های تناسلی شما فضای لازم برای نمایان شدن کامل را پیدا می‌کنند. آلت تناسلی و بیضه‌های شما بزرگ‌تر به نظر می‌رسند؛ این تغییر، به شما اعتماد به نفس بیشتری خواهد داد».

بخشی از چربی که در قسمت بالای آلت تناسلی جمع می‌شود، بیشترین تأثیر را در ظاهر آن ایفا می‌کند. البته، به طور طبیعی نمی‌توان کاهش وزن را تنها در یک ناحیه خاص از بدن انجام داد.

دکتر هومن می‌گوید: «بهترین راه برای کاهش چربی اضافه در نواحی تناسلی، کاهش وزن کلی از طریق ترکیبی از رژیم غذایی، ورزش و تمرینات قدرتی است». همچنین، نعوظ سخت‌تر و سفت‌تر می‌تواند باعث شود آلت تناسلی بزرگ‌تر به نظر بیاید. بسیاری از مردانی که دچار اختلال نعوظ هستند، برای درمان از داروهای تجویزی مانند ویاگرا استفاده می‌کنند.

بهبود سلامت قلب نیز بسیار مهم است، زیرا اختلال نعوظ اغلب با کاهش جریان خون در شریان‌های کوچکی که آلت تناسلی را تغذیه می‌کنند، مرتبط است. دکتر هومن توضیح می‌دهد: «آلت تناسلی یک اندام عروقی است، به این معنا که برای نعوظ و حفظ سلامت بافت خود به جریان خون قوی نیاز دارد. مشکلات قلبی و عروقی، مانند کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت، می‌توانند باعث کاهش جریان خون و حتی ایجاد فیبروز (زخم بافتی) در بافت نعوظی شوند… این مسئله نه تنها می‌تواند در ایجاد اختلال نعوظ تاثیر داشته باشد، بلکه ممکن است باعث شود که آلت تناسلی کوچک‌تر به نظر برسد».

بنابراین، کاهش ظاهری اندازه آلت تناسلی می‌تواند نشانه‌های اولیه بیماری‌های قلبی عروقی باشد. طی یک مطالعه که در سال ۲۰۱۸ در مجله علمی Circulation انجمن قلب آمریکا منتشر شد، محققان بیش از ۱,۹۰۰ مرد با میانگین سنی ۶۹ سال را در نژادهای مختلف مورد بررسی قرار دادند. بیش از ۴۵ درصد از شرکت‌کنندگان گزارش دادند که دچار اختلال نعوظ هستند. افرادی که از اختلال نعوظ رنج می‌بردند، بیشتر به دیابت مبتلا بودند، سابقه خانوادگی بیماری‌های قلبی داشتند و داروهایی برای فشار خون، کلسترول و افسردگی مصرف می‌کردند.

بنابراین، حفظ سلامت قلب از طریق ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و مراقبت‌های پزشکی مناسب، یکی از بهترین روش‌ها برای پیشگیری از اختلال نعوظ و کاهش اندازه آلت تناسلی است.