روایت بوکسور آزاده فلسطینی از زندان گوانتاناموی صهیونیست ها

به گزارش سایت عربی خبرگزاری تسنیم، در روزهای گذشته انتشار تصاویر آزادی یک اسیر فلسطینی از زندان‌های رژیم صهیونیستی توجه رسانه‌های منطقه را به خود جلب کرده است: «معزز عبیات»، بوکسور فلسطینی که پس از تحمل ۹ ماه حبس جان‌فرسا در زندان نقب رژیم صهیونیستی در حالی که حافظه و نیمی از وزنش را از دست داده به آغوش خانواده‌اش بازگشت.

 

.

 

«معزز عبیات» ۳۷ ساله، بوکسور جوان ساکن شهر بیت‌اللحم تنها چند روز پس از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی توسط صهیونیست‌ها بازداشت شد و در زندان نقب تحت شدیدترین شکنجه‌ها و آزارها قرار گرفت. آثار شکنجه در پاهای سوخته، دست‌های متورم، بیماری‌های پوستی که سراسر بدن این آزاده فلسطین را فراگرفته مشهود است.

عبیات که در دوران زندان توسط ایتمار بن گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی نیز شکنجه شده است، از زندان نقب رژیم صهیونیستی با عنوان زندان «گوانتانامو» اسرائیل یاد می‌کند.

این آزاده فلسطین در گفتگو با خبرنگار تسنیم در کرانه باختری با انتقاد از سکوت و بی‌توجهی نهادهای بین‌المللی به ویژه صلیب سرخ بین‌المللی نسبت به وضعیت ۳ هزار اسیر فلسطینی دربند زندان نقب که دست کم دو هزار نفر از آنان از بیماری‌های سخت و صعب‌العلاج رنج می‌برد اظهار می دارد: انتقاد من ناظر به همه افرادی است که ادعای حقوق بشر و حقوق حیوانات را دارند؛ در این مدت ندیدیم که هیچ کدام از این افراد به ما مراجعه کنند یا از ما سراغی بگیرند.

معزز اضافه می کند: من یک زندانی هستم، ۹ ماه است از خانه خود جدا شده‌ام، من حتی یک مصاحبه شخصی با یک وکیل یا نهاد بین‌المللی نداشتم که به من در مورد وضعیت سلامتی یا خانواده‌ام اطمینان دهد، من نه در خلال جنگ و در صحنه نبرد بلکه در جمع همسر، فرزندان و خواهرم بازداشت شدم، کجایند این نهادها؟!

«خلیل عبیات»، پدر این آزاده فلسطینی در گفتگو با خبرنگار تسنیم در کرانه باختری با اشاره به وخامت اوضاع جسمانی و از دست دادن حافظه فرزندش گفت: وقتی آزاد شد، او را نشناختیم و بهت زده شدیم.

وی افزود: معزز قبل از بازداشت ۱۱۰ کیلوگرم بود اما الان به مانند یک جنازه است. من که پدرش هستم را نمی‌شناسد، پسرش را به او معرفی کردم اما او می‌گوید، من فرزندی نداشتم.

 

معزز عبیات این روزها در حالی در بیمارستان انجمن عربی بیت‌اللحم بستری است و دوران نقاهت خود را پشت سر می‌گذارد که با گذشت چند روز از آزادی همچنان از اختلال در حافظه رنج می‌برد و از شناسایی اعضای خانواده خود نیز ناتوان است.

پایان