صلحی که نشانه‌ای از آن نیست
بمباران پناهندگان به مدرسه التابعین در محله الدرج غزه در سحرگاه شنبه ۲۰ مرداد پس از نماز صبح تازهترین نسخه از جنایات اسرائیل است که اندکی پس از ترور اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس در تهران انجام داد. جنایتی که تاکید موکد بر این گزاره است که برای ماجراجوییهای خونین تلآویو حد یقفی نیست و رژیم صهیونیستی با تمام توان در پی آن است که دامنه جنگ و آشوب را از مرزهای فلسطین اشغالی به همه خاورمیانه سرایت دهد.
مذاکرات آتشبس و پایان جنگ در غزه در ۱۰ ماه گذشته، هر زمان به نتیجه نهایی و قابل قبول برای طرفین رسید، رژیم صهیونیستی با انتحاریترین شکل ممکن برای نابودی آن وارد میدان شد. طی یک ماه گذشته، آمریکا، مصر و قطر سه ضلع مثلثی بودند که برای پایانبخشی به جنایات اسرائیل جدیتر از همیشه وارد میدان شدند. شدت جنایات در غزه حتی واشنگتن را هم به عنوان حامی اصلی اسرائیل به تکاپوی آتشبس انداخته بود.
این تلاشها در ظاهر به نتیجه نهایی هم نزدیک شده بود، اما راست افراطی در تلآویو و نماینده خلف آن یعنی بنیامین نتانیاهو، حیات خود را در ممات کودکان فلسطینی میداند، به ماجراجویی تازهای روی آورد و «اسماعیل هنیه» رئیس دفتر سیاسی حماس را در بعیدترین نقطه ممکن جهان، یعنی تهران و در عجیبترین زمان ممکن یعنی بامداد نخستین روز کاری مسعود پزشکیان، رئیسجمهور جدید ایران ترور کرد. بخش بزرگی از امیدهای واشنگتن، دوحه و قاهره در مسیر صلح و آتشبس با این ترور از میان رفت، اما از همان ساعات نخست ترور، شخصیتهای سیاسی و مسئولان کشورهای مختلف از آمریکا تا روسیه و از اردن هاشمی تا ایتالیا در پیامها و تماسهای آشکار و پنهان، از ایران خواستند به این ماجراجویی یا پاسخ ندهد یا پاسخ قابل کنترلی دهد.
این درخواستها به بهانه عدم ایجاد اخلال در روند صلح انجام شد، اما کدام صلح؟ جنایت مدرسه التابعین و پارههای پران کودکان پناه گرفته در این مدرسه هیچ نسبتی با صلح نداشته و ندارد و میتواند نقطه پایانی بر هرگونه آتشبس در منطقه باشد. در این جنایت که با محکومیت شدید جامعه جهانی، کشورهای عربی و اسلامی روبرو شده دستکم ۱۰۰ فلسطینی به شهادت رسیدند و این آمار با توجه به حضور ۴ تا ۵ هزار آواره جنگ غزه در این مدرسه، امکان افزایش دارد.
واقعیتی که از اتاقهای فکر و عملیات رژیم اسرائیل به جهان مخابره میشود صلح و آتشبس نیست و در عالم واقع آنچه روند صلح در این مقطع را تهدید کرده و یا حتی از میان برده است، بنیامین نتانیاهو و کابینه افراطی اوست نه پاسخ قانونی و قاطع جمهوری اسلامی ایران به نقض حاکمیت ملی خود. اینکه این دو گزاره بدیهی در دیدگاه برخی از کشورهای غربی وارونه تفسیر و تحلیل میشود به خوبی نشان میدهد که کسی از میان آنها به صلحی واقعی نمیاندیشد، بلکه این عَلم آتشبسخواهی هم تنها برای سرپوش نهادن به جنایات جنگی در غزه است. روی زمین غزه هیچ نشانه امیدبخشی از صلح دیده نمیشود و نابودگر آن امید و این صلح نه ایران که اسرائیل است.
منبع: نورنیوز
