علائم اوتیسم در بزرگسالان ؛ علائم اوتیسم پنهان را بدانید

شاید با خواندن علائم اوتیسم در بزرگسالان مقداری تعجب کنید. چرا که همه فکر می کنند اوتیسم تنها مخصوص کودکان است و این اختلال تا سن بزرگسالی رفع می شود. اما متاسفانه باید بگوییم که برخی از اوتیسم ها تازه در سن بزرگسالی کشف می شوند.

یعنی تا زمانی که فرد به سن بزرگسالی نرسد، اختلال اوتیسم او را تشخیص نمی دهند. به همین دلیل آشنایی با علائم اوتیسم در بزرگسالان برای تشخیص هر چه زودتر این اختلال لازم است. در این مطلب از شادمگ می خواهیم ابتدا علائم اوتیسم را به صورت کامل بررسی کنیم، سپس به درمان این اختلال در بزرگسالی بپردازیم.

علائم اوتیسم پنهان

برای تشخیص علائم اوتیسم در بزرگسالان نیاز است تا با علائم این اختلال آشنا شوید. اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که معمولا در سن کودکی تا نوجوانی بروز می کند. این اختلال اصولا علت و درمان مشخصی ندارد و تا آخر عمر همراه فرد خواهد بود. تنها می توان با روش هایی از شدت آن کاست. آشنایی با علائم اوتیسم پنهان به ما کمک می کنند تا افراد دارای این اختلال به خوبی شناسایی کنیم.

علائم اچ پی وی در مردان را بشناسید.

مشکل در ایجاد مکالمه طولانی مدت

یکی از مهم ترین علائم اوتیسم در بزرگسالان، ناتوانی در ایجاد ارتباط و مکالمه طولانی مدت است. افراد مبتلا به این اختلال معمولا در ایجاد ارتباط مشکل داشته و حتی نمی توانند تکلم خوبی داشته باشند. مغز آن ها تفکراتشان را به خوبی پردازش نمی کند. به همین دلیل نمی توانند به درستی صحبت کرده و منظور خود را برسانند. پاسخ دادن در لحظه و به صورت سریع یکی از ناتوانی های مهم افراد مبتلا به اوتیسم است.

درک نکردن زبان بدن، لحن و اشاره های اجتماعی

بیماران مبتلا به این اختلال در درک کردن زبان بدن، برخی از اشاره های اجتماعی و لحن حرف زدن افراد مشکل دارند. آن ها ممکن است حرف های شما را بفهمند، اما متوجه لحن گفتن شما و احساساتتان نخواهند شد. همچنین در درک و پردازش زبان بدن عاجزند. درک بوها، صداها و زبان اشاره برای این افراد چالش برانگیز است.

عدم کنترل هیجانات و احساسات خود

از این بیماران انتظار کنترل احساسات و هیجانات خود را نداشته باشید. چرا که آن ها هیچ کنترل روی هیجانات خود ندارند. این افراد ممکن است نسبت به موضوعی احساسات شدیدی نشان دهند. مثلا بسیار خوشحال یا بسیار ناراحت شوند. معمولا این احساسات با استرس همراه خواهد بود. عدم مدیریت احساسات یکی از دلایلی است که نمی توانند روابط موفقی را با دیگران داشته باشند.

عدم احساس همدلی و درک احساسات دیگران

عدم احساس همدلی و درک احساسات دیگران از دیگر علائم اوتیسم در بزرگسالان است. البته نمی توان گفت که این افراد اصلا احساس همدلی ندارند. اما این ویژگی در آن ها بسیار ضعیف است. دلیل آن هم عدم درک احساسات دیگران می باشد. این بیماران نمی توانند احساس غم و ناراحتی را به خوبی در افراد دیگر درک کنند. در نتیجه در همدلی کردن عاجز می مانند.

غیر اجتماعی و گوشه گیر بودن

از یک بیمار مبتلا به اوتیسم انتظار نداشته باشید که دوستان زیادی داشته باشد. چرا که این افراد از جمع های اجتماعی، مهمانی ها و دورهمی ها به شدت فراری هستند. در عوض دوست دارند تنها بوده و یا با افراد بسیار کم و محدودی در ارتباط باشند.

علاقه به انجام کارهای تکراری و نشان دادن رفتارهای تکراری

بیماران اوتیسمی از تغییر استقبال خوبی نمی کنند و ترجیح می دهند کارهای تکراری را به صورت روزمره انجام دهند. هر نوع تغییری در زندگی باعث ایجاد استرس و اضطراب در آن ها می شود. چرا که باید خود را با شرایط جدید وفق داده و این خود چالش برانگیز خواهد بود.

تست اوتیسم در بزرگسالان

از علائم اوتیسم در بزرگسالان که بگذریم روش دیگری برای کشف اوتیسم در بزرگسالی وجود دارد و آن هم تست اوتیسم است. دقت داشته باشید که تست تشخیص اوتیسم در کودکان و نوجوانان با تست اوتیسم در بزرگسالان کاملا متفاوت است.

این تست روانشناختی به متخصصان کمک می کند تا وجود اوتیسم و میزان شدت آن را در فرد ارزیابی کنند. در طول تست سوال هایی از فرد پرسیده می شود و فرد به آن ها پاسخ می دهد. این تحلیل پاسخ هاست که وجود یا عدم وجود اختلال اوتیسم در فرد را مشخص می کند.

تست های اوتیسم انواع مختلفی دارند که هر کدام از آن ها توسط روانشناسان بزرگ طراحی شده اند. بنابراین این تست صرفا یک آزمون مشخص و معین نیست. با توجه به پاسخ هایی که بیمار به پرسش ها می دهد به آسانی می توان درجه شدت اوتیسم را مشخص کرد. درنتیجه بیمار در یک دسته بندی مشخص قرار گرفته و بر اساس آن درمان را دریافت می کند.

عاقبت کودکان اوتیسم در بزرگسالی

میزان شدت علائم اوتیسم در بزرگسالان، به دوران کودکی آن ها مربوط است. کودکانی که اوتیسم دارند، اگر تحت درمان قرار گیرند در بزرگسالی وضعیت بسیار خوبی خواهند داشت. چرا که درمان به موقع صورت گرفته و فرد در بزرگسالی علائم شدیدی را تجربه نخواهد کرد.

اما اگر والدین نسبت به تشخیص و درمان این اختلال در کودک خود سهل انگاری کرده باشند، مسلما در بزرگسالی عاقبت خوبی نخواهد داشت. چرا که بیماری شدت بیشتری یافته و علائم آن نیز شدیدتر می شوند. کودکان مبتلا به این اختلال رشدی عصبی لازم است در همان کودکی درمان شده و تحت مراقبت قرار گیرند. این گونه تا زمان بزرگسالی، اختلال کنترل شده و فرد کمتر تحت تاثیر آن خواهد بود.

علت اوتیسم در بزرگسالان

شاید شما نیز این سوال را داشته باشید که علت به وجود آمدن علائم اوتیسم در بزرگسالان چیست؟ به عبارتی چه چیزی باعث ایجاد این اختلال رشدی عصبی می شود؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم که علت اوتیسم در بزرگسالی، وجود اوتیسم خفیفی در کودکی بوده است.

یعنی این بیماری از همان دوران کودکی به وجود آمده و در بزرگسالی شدت می گیرد. عوامل ژنتیکی (به ارث رسیدن) و عوامل محیطی (ابتلاء به برخی ویروس ها و بیماری ها) در ایجاد این اختلال موثرند. متاسفانه دانشمندان هنوز موفق نشده اند علت اصلی و قطعی این اختلال را بیابند.

داروی اوتیسم در بزرگسالی

جهت کاهش علائم اوتیسم در بزرگسالان، داروهای حاوی اکسین توسین و قرص های ضد صرع و ضد افسردگی تجویز می شوند. فلوکستین، وراسیدون، لیتیوم، والپروئیک اسید، آریپیپرازول، الانزاپین، زیپراسیدون و … جزء این داروها هستند. این داروها وسواس های فکری را از بین برده و به کنترل احساسات و هیجانات بیماران کمک می کنند. همچنین عملکرد مغز را بهبود می بخشند.