لالا دردت به جونم – ایمنا
فاجعه انسانی در غزه به شدیدترین سطح خود رسیده است. بر اساس گزارش نهادهای بین‌المللی، صدها نوزاد و کودک در غزه به‌دلیل نبود شیر خشک، غذای کمکی، دارو، انرژی و حتی آب سالم در حال مرگ هستند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، کاش جهانیان صدای گریه‌هایشان را می‌شنیدند… صدای همان نوزادانی که تازه چشم باز کرده‌اند به دنیایی که هر لحظه‌اش پر از دود، آتش و فریاد است. آن‌ها هیچ‌چیز ندارند، جز یک مادر خسته با چشمانی گودافتاده که چاره‌ای جز اشک ریختن ندارد.
نمی‌دانم نامشان چیست، اما خوب می‌دانم که دلشان نمی‌خواهد بمیرند، آن‌ها فقط می‌خواهند آرام بخوابند، شیر بخورند و بخندند.
کودکان غزه بزرگ نمی‌شوند… آن‌ها در گهواره می‌میرند؛ پیش از آنکه دندان دربیاورند، پیش از آنکه «بابا» بگویند، پیش از آنکه اولین قدم را بردارند.
غزه دیگر صدای لالایی ندارد. مادران نوزادانشان را در آغوش نمی‌فشارند تا بخوابند؛ در آغوش می‌گیرند تا شاید برای آخرین بار، گرمای تنشان را حفظ کنند… پیش از آنکه سرد شود. در بیمارستان‌های بدون دارو، در بی‌برقی، در پناهگاه‌هایی که سقف ندارند، کودکان یکی‌یکی خاموش می‌شوند … کسی نیست که به آن‌ها شیر برساند. کسی نیست که بر بالینشان لالایی بخواند، چون همه یا زیر خاکند یا بی‌صدا رفته‌اند.
اما ما اینجاییم… با دست‌هایی پر اما قلب‌هایی خالی. این نوزادان نباید سهمشان از ما فقط سکوت باشد.
فاجعه انسانی در غزه | مرگ نوزادان به‌دلیل نبود شیر، غذا و دارو
طی هفته‌های اخیر، فاجعه انسانی در غزه به شدیدترین سطح خود رسیده است. بر اساس گزارش نهادهای بین‌المللی، صدها نوزاد و کودک در غزه به‌دلیل نبود شیر خشک، غذای کمکی، دارو، سوخت و حتی آب سالم در حال مرگ هستند.
بیش از ۳۰۰ کودک تنها در ماه گذشته به‌دلیل سوءتغذیه شدید و نبود امکانات پزشکی جان باخته‌اند. آمارهایی که هر روز در حال افزایش است.
محاصره کامل، خاموشی بیمارستان‌ها و گرسنگی مطلق
با قطع کامل برق و سوخت، بیشتر دستگاه‌های کمک‌تنفسی در بخش NICU (مراقبت ویژه نوزادان) از کار افتاده‌اند. مادران، نوزادان خود را در آغوش می‌گیرند و نفس به نفس، تلاش می‌کنند کودکشان زنده بماند. شیر خشک کمیاب و قیمت آن ۲۰ برابر شده است. دارو نیست و واکسنی به نوزادان تزریق نمی‌شود. تغذیه تنها با نان خشک و آب ناسالم انجام می‌شود.
درخواست کمک از جامعه جهانی
سازمان‌های حقوق بشری بارها هشدار داده‌اند که ادامه این وضعیت، به مرگ هزاران کودک دیگر خواهد انجامید. اما کمک‌رسانی با مانع روبه‌روست. مرزها بسته است. کاروان‌های امدادی متوقف شده‌اند و زمان برای کودکان، تمام می‌شود…
آیا کاری از ما برای غزه برمی‌آید؟
شاید ما نتوانیم بسته‌های غذا به غزه بفرستیم، اما می‌توانیم صدای آن‌ها باشیم. با هشتگ‌ها، با متن‌ها، با دلنوشته‌ها و با یادآوری درد آن‌ها، نگذاریم نوزادانی که می‌میرند، فراموش شوند… کودکان غزه، کودکانی هستند که حق زندگی داشتند و دارند.