ولادت امام رضا در سال ۱۴۰۴ چه روزی است + تاریخ و زندگی نامه
امام رضا (ع)، امام هشتم شیعیان یازدهم ذی القعده سال ۱۴۸ هـجری قمری در شهر مدینه متولد شدند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، هشتمین امام شیعیان، فرزند امام موسی کاظم (ع) با نام علی بن موسی بن جعفر (ع) ملقب به امام رضا (ع) در ۱۱ ذی‌القعده سال ۱۴۸ هجری قمری است. امام موسی کاظم (ع) پدر امام رضا (ع) در سال ۱۸۳ هجری قمری به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند و امام رضا (ع) در سن ۳۵ سالگی امامت شیعیان را برعهده گرفتند. ایشان حدود ۲۰ سال امامت شیعیان را برعهده داشتند که ده سال اول آن همزمان با خلافت هارون الرشید پنج سال بعد از آن مقارن با حکومت امین و پنج سال آخر امامت ایشان مصادف با خلافت مامون بود. امام رضا (ع) ۳ سال آخر امامت خود را تحت نظر مامون در خراسان سپری کردند.
تاریخ ولادت امام رضا (ع) ۱۴۰۴
- تاریخ دقیق ولادت امام رضا (ع) در تقویم شمسی برابر با جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ است.
- تاریخ دقیق ولادت امام رضا (ع) در تقویم قمری برابر با ۱۱ ذوالقعده ۱۴۴۶ است.
- تاریخ دقیق ولادت امام رضا (ع) در تقویم میلادی برابر با ۹می ۲۰۲۵ است.
زندگینامه امام رضا (ع)
امام رضا (ع) هشتمین امام شیعیان به مدت ۲۰ سال امامت شیعیان را برعهده داشتند و دوره امامت ایشان با خلافت هارون عباسی، محمدِ امین و مأمون عباسی همزمان بود. امام موسی کاظم (ع) امام هفتم شیعیان، پدر بزرگوار امام رضا (ع) و نجمه خاتون مادر گرانقدر ایشان بودند. امام رضا (ع) در سن ۵۵ سالگی در طوس به وسیله مامون مسموم شدند و به شهادت رسیدند. ایشان در مشهد به خاک سپرده شدند و حرم امام رضا (ع) در مشهد از مهم‌ترین زیارتگاه‌های شیعیان است.
| نام | علی بن موسی |
| کنیه | ابوالحسن (ثانی) |
| ولادت | ۱۱ ذی‌القعده، ۱۴۸ ق |
| زادگاه | مدینه |
| مدت امامت | ۲۰ سال (۱۸۳ ق تا ۲۰۳ ق) |
| شهادت | آخر ماه صفر، ۲۰۳ ق |
| مدفن | مشهد |
| محل زندگی | مدینه |
| لقب (ها) | رضا، عالم آل محمد |
| پدر | امام کاظم (ع) |
| مادر | نجمه خاتون |
| همسر | سبیکه |
| فرزند | امام جواد (ع) |
| طول عمر | ۵۵ سال |
حدیث از امام رضا (ع)
لا یَسْتَکْمِلُ عَبْدٌ حَقیقَهَ الایمانِ حَتّی تَکُونَ فیهِ خِصالٌ ثَلاثٌ: اَلتَفَقُّهُ فیالدّینِ، وَ حُسْنُ التَّقْدیرِ فِی الْمَعیشَهِ وَالصَّبْرُ عَلَی الرَّزایا.
[تحف العقول، ص ۴۴۶.]امام رضا علیه السلام فرمود: هیچ بنده ای به کمال حقیقی ایمان نمی رسد، تا اینکه این سه خصلت در او باشد: دین شناسی. اندازه و برنامه ریزی در زندگی. شکیبایی بر سختیها و ناملایمات.
اَلاْءیمانُ هُوَ مَعْرِفَهٌ بِالْقَلْبِ وَ اِقْرارٌ بِالّلِسانِ وَ عَمَلٌ بِالْأرْکانِ.
[تحف العقول، ص ۴۲۲.]امام رضا علیه السلام فرمود: ایمان عبارت است از: شناخت قلبی، اعتراف زبانی، عمل با اعضاء وجوارح
اَلْمُؤمِنُ اِذا غَضِبَ لَمْ یُخْرِجْهُ غَضَبُهُ عَنْ حَقٍّ، وَ اِذا رَضِیَ لَمْ یُدْخِلْهُ رِضاهُ فی باطِلٍ، وَ اِذا قَدَرَ لَمْ یَأْخُذْ اَکْثَرَ مِنْ حَقِّهِ.
[بحار الانوار، ج ۷۵، ص ۳۵۵.]امام رضا علیه السلام فرمود: مؤمن، هرگاه خشمگین شود، غضبش او را از حق بیرون نمی برد و هرگاه خرسند شود، خوشنودیش او را به باطل نمی کشاند و هرگاه قدرت یابد، بیش از حق خودش بر نمی دارد.
لایُحِبُّنا کافِرٌ وَلا یُبْغِضُنا مُؤْمِنٌ، وَ مَنْ ماتَ وَهُوَ یُحِبُّنا کانَ عَلَی اللّه ِ حَقّا اَنْ یَبْعَثَهُ مَعَنا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج ۱، ص ۳۵۸.]امام هشتم علیه السلام فرمود: هیچ کافری ما را دوست نمی دارد و هیچ مؤمنی دشمن ما نمی شود. هرکس با محبّت ما اهل بیت بمیرد، بر خداوند حتمی است که او را در قیامت با ما برانگیزد.
اِنَّ الإمامَهَ زِمامُ الدّینِ وَ نِظامُ الْمُسْلِمینَ وَ صَلاحُ الدُّنیا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنینَ.
[اصول کافی، ج ۱، ص ۲۰۰.]امام رضا علیه السلام فرمود: امامت و رهبری، رشته داری دین و نظام بخشی مسلمانان است و موجب اصلاح دنیا و عزت و سربلندی مؤمنان است.
اِنَّ زُوّارَ قَبْری لَأَکْرَمُ الْوُفُودِ عَلَی اللّه ِ یَوْمَ الْقِیامَهِ، وَ ما مِنْ مُؤْمِنٍ یَزُورُنی فَیُصیبُ وَجْهَهُ مِنَ الْماءِ اِلاّ حَرَّمَ اللّه ُ تَعالی جَسَدَهُ عَلَی النّارِ.
[عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۲۴۸.]امام رضا علیه السلام فرمود: زائران قبرم از گرامی ترین گروههایی اند که روز قیامت، بر خدا وارد می شوند. هیچ مؤمنی نیست که مرا زیارت کند و در راه زیارتم بر چهره اش قطره آبی بچکد، مگر آنکه خدای متعال، بدن او را بر آتش دوزخ حرام می کند.
مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلی زِیارَتِنا فَلْیَزُرْ صالِحی مَوالینا یُکْتَبْ لَهُ ثَوابُ زِیارَتِنا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۲۵۴.]از امام رضا علیه السلام روایت است: هرکس نتواند ما را زیارت کند، دوستان و پیروان شایسته ما را زیارت کند، تا پاداش زیارت ما برایش نوشته شود.
اَلَّذینَ اِذا اَحْسَنُوا اسْتَبْشَرُوا، وَاِذا اَساؤُوا اسْتَغْفَرُوا، وَ اِذا اُعْطُوا شَکَرُوا، وَ اِذَا ابْتَلَوْا صَبَرُوا، وَ اِذا غَضِبُوا عَفَوا.
[مسند الامام الرضا علیه السلام، ج ۱ ص ۲۸۴.]از حضرت رضا علیه السلام درباره بهترین بندگان پرسیدند. حضرت فرمود: آنان که هرگاه نیکی می کنند، خوشحال می شوند، هرگاه بدی می کنند، استغفار می کنند، هرگاه چیزی به آنان داده می شود، سپاس می گویند، هرگاه مبتلا و گرفتار می شوند، شکیبایی می کنند، و هرگاه خشمگین می شوند، عفو و گذشت می کنند.
