پاداشی که به آب خوردن می‌دهند!
۱۵:۰۱ – ۰۳ شهریور ۱۴۰۳
تصویر زیبایی است؛ جوانی را میبینی که مشغول یکی از امور گوناگون زندگی است؛ تحصیل یا ورزش و یا تفریح و سرگرمی و … تشنهاش شده آب مینوشد! انگار همه چیز از شتاب میافتد، همه چیز رنگ میبازد و او آرام و با احساس و عاطفه میگوید: “سلام بر حسین” و “به فدای لب عطشان حسین” و یا لعن میکند: “لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین”
اینکه تاثیر این رفتار در ملکوتِ او و اطرافش و حتی نسلش دقیقا به چه میزان و مقدار است، از عهده عقل و دانش ما بر نمیآید، اما مسلم است که برکتی شگرف، دنیا و آخرت او را تحت تاثیر قرار میدهد. این را از ثواب تکتک رفتارهای پر خیر و برکت او در این حال میشود حدس زد؛ اعم از ادب به امام حسین، یادآوری عطش و مظلومیت او، فرزندان و یارانش، اما فقط حدس!
چون خدای سبحان در مورد امام حسین علیهالسلام سنگ تمام میگذارد و حد لطف و عنایت خدا به دوستدار حسین از عقول امثال من خارج است، اما برای تقریب به ذهن روایتی معتبر را از کتاب شریف “کامل الزیارات” ابن قولویه قمی در باب ثواب یادکردن از عطش امام حسین علیهالسلام هنگام نوشیدن آب و لعن کردن قاتلانش تقدیم میکنم. به این امید که این رفتار حسنه را بیش از گذشته اِظهار و ترویج کنیم و ادب و عرضِ ارادتمان را به سیدالشهداء علیه السلام بیشتر و بیشتر کنیم.
حدیث از امام صادق علیه السلام است. حدّثنی محمدُ بن جعفر الرَزّاز الکوفی، عن محمدبن الحسین، عن الخشّاب، عن علی بن حسّان، عن عبدالرحمن بن کثیر، عن داود رقّی؛ قال: کنتُ عندَ ابی عبدالله (علیه السلام) إذ استسقی الماء، فلما شربه، رأیته؛ قد استعبر واغْرَ و رَقت عیناه بِدُمُوعِهِ
داود رقّی میگوید: من محضر امام صادق علیهالسلام مشرف بودم. حضرت، آب طلب کردند و همین که آب را نوشیدند دیدم امام منقلب شد و حالت گریه پیدا کرد و دو چشم مبارکش پر از اشک شد.
ثمّ قال لی: یا داود”لعنَ اللهُ قاتلَ الحسین”
سپس به من فرمودند:ای داوود خدا لعنت کند قاتل حسین را.
فَما من عبدٍ شرِبَ الماءَ، فَذکرَ الحسین (علیهالسلام) و لَعَنَ قاتلَه الّا کتب الله له مائه الف حسنه و حطّ عنه مائه الف سیئه و رفع له مائه الف درجه و کانّما أعتق مائه الف نسمه و حشره الله تعالی یوم القیامه ثلج الفؤاد
بندهای نیست که آب بنوشد و حسین علیهالسلام را یاد نموده و قاتلش را لعنت کند مگر اینکه خدا صدهزار حسنه برایش مینویسد و صدهزار گناه از سیئات او را پاک میکند و او را صد هزار درجه معنوی بالا میبرد و با این عمل گویی او صد هزار برده را آزاد کرده و خدای متعال روز قیامت او را با دلی شاد و آرام (در آن محشر سوزان با دلی بسیار خُنک – ثلج الفؤاد – و نه جگری تفدیده) محشور میکند.
شاید اینها همه از اجابت دعای مادرش باشد. صلی الله علیک یا اباعبدالله.
منبع: پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ
