پادکست | جورج عبدالله؛ آزادی معلم مقاومت لبنان پس از ۴۱ سال اسارت
یکصد ودهمین شماره پادکست «در عمق» را به موضوع آزادی جورج عبدالله مبارز چپ‌گرای لبنانی پس از ۴۰ سال از زندان فرانسه اختصاص داده ایم.
گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ـ یکصدودهمین شماره از پادکست «در عمق» که به بررسی مهم‌ترین روندها، تحولات و همچنین شخصیت‌ها در غرب آسیا می‌پردازد، روز شنبه ۴ امرداد ۱۴۰۴ ضبط و منتشر شد. در این شماره «منصور براتی» میزبان «محمدحسین امیدی»، کارشناس مسائل لبنان است.
جورج عبدالله، فعال سیاسی و مبارز لبنانی، پس از گذراندن ۴۱ سال زندان در فرانسه در تاریخ سوم مرداد ۱۴۰۴ به لبنان بازگشت. او در دهه ۱۳۶۰ خورشیدی به دلیل فعالیت‌های مسلحانه علیه منافع آمریکا و اسرائیل در فرانسه دستگیر و سپس به حبس ابد محکوم شد، اگرچه عملاً از سال ۱۳۷۸ واجد شرایط آزادی مشروط بود، اما تحت فشار سیاسی ایالات متحده و لابی صهیونیستی، ۱۲ مرتبه تقاضای آزادی‌اش رد شد. پرونده وی نمونه‌ای از تلاقی حقوق بشر و منافع سیاسی قدرت‌های بزرگ به شمار می‌رود.
بارها و تحت فشارهای سیاسی از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی، آزادی جورج عبدالله به تعویق افتاد و درخواست‌های متعدد وی رد شد. اسناد ویکی‌لیکس نیز نشان می‌دهد که در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳ وزارت خارجه آمریکا و مقامات عالی‌رتبه این کشور از جمله هیلاری کلینتون به طور مستقیم به مقامات فرانسوی فشار آورده‌اند که هرگز نباید به آزادی جورج عبدالله تن دهند. علاوه بر این عبدالله پیشنهاد پرداخت غرامت به خانواده قربانیان را همواره رد کرد، چرا که پذیرش آن را به معنای پذیرش جرم تلقی می‌کرد. او تصریح داشت که اگر چنین کاری انجام دهد در حقیقت به مشروعیت اقدامات خود خدشه وارد کرده است.
جورج عبدالله روز جمعه پس از آزادی، با استقبال گسترده مردم لبنان و گروه‌های متعدد سیاسی از جمله حزب‌الله، احزاب مارکسیست و ملی‌گرا در فرودگاه بین‌المللی بیروت روبه‌رو شد، که آزادی او را پیروزی برای جبهه مقاومت دانستند. در عین حال، رسانه‌ها و گروه‌های منتقد، نسبت به پیامدهای دیپلماتیک این پرونده هشدار دادند و برخی نشریات غربی همچنان او را «تروریست» معرفی کرده‌اند.
تأکید عبدالله بر ادامه مقاومت، انتقادهای تند وی از سکوت جهان عرب در قبال بحران غزه و دعوت به اتحاد ملی در حمایت از فلسطین، بازتاب گسترده‌ای داشت و بار دیگر دوگانگی میان جبهه مقاومت و مخالفان آن در لبنان را برجسته کرد. دولت لبنان نیز ضمن ابراز خرسندی محتاطانه، از همراهی آشکار با استقبال مردمی پرهیز نمود تا روابط خود با غرب را با چالش تازه‌ای مواجه نسازد.
آزادی عبدالله، نه تنها رویدادی تاریخی برای لبنان، بلکه آغازگر فصل تازه‌ای از گفتمان مقاومت و بازتابی از پیوستگی میان عدالت، سیاست و مطالبه‌گری اجتماعی در منطقه به شمار می‌رود.
پایان
