پادکست| نزاع در کابینه امنیتی اسرائیل؛ تقابل زامیر و نتانیاهو

گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ـ یکصدو شانزدهمین شماره از پادکست «در عمق» که به بررسی مهم‌ترین روندها، تحولات و همچنین شخصیت‌ها در غرب آسیا می‌پردازد، روز یکشنبه ۱۲ مرداد ۱۴۰۴ ضبط و منتشر شد. در این قسمت «منصور براتی» به بررسی اختلافات «ایال زامیر»، فرمانده کل ارتش اسرائیل با بنیامین نتانیاهو بر سر پایان دادن به جنگ در نوار غزه می‌پردازد.

 

 

در فاصله تقریبی پنج ماهی که از انتصاب زامیر می‌گذرد، وی در چند محور مهم مشغول فعالیت و مدیریت پرونده‌های اساسی بوده است. مهم‌ترین این محورها عبارتند از: پرونده جنگ ۱۲ روزه با ایران، نوار غزه، سوریه، کرانه باختری و تا حدی لبنان؛ هرچند میزان مداخله و درگیری ارتش اسرائیل در لبنان نسبت به دیگر جبهه‌ها کم‌تر بوده است. بیشتر وقایع لبنان به موارد محدودی از نقض آتش‌بس توسط اسرائیل و تداوم اشغال برخی مناطق توسط این رژیم خلاصه می‌شود.

در خصوص کرانه باختری، برخلاف نوار غزه، شاهد جنگ تمام‌عیار نیستیم و عمده وضعیت به حضور و عملیات نظامی پراکنده ارتش اسرائیل محدود می‌شود. با این حال، بحث‌هایی درباره احتمال الحاق این منطقه از سوی برخی مقامات سیاسی اسرائیل مطرح شده است.

در مورد سوریه، با وجود تلاش‌های دولت موقت سوریه به ریاست «احمد الشرع»، رئیس دولت موقت سوریه برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل، حملات نظامی اسرائیل علیه مواضع سوریه همچنان ادامه یافته است و تازه‌ترین و برجسته‌ترین نمونه آن طی ماه گذشته رخ داده که نقش فعال ایال زامیر در مدیریت این عملیات‌ها مشهود است.

محور مهم دیگر، نوار غزه است. در این پرونده، طرح موسوم به «ارابه‌های گیدعون» در دوره زامیر اجرا شد. طبق این طرح، اسرائیل تلاش کرد با ایجاد پنج محور امنیتی از شمال تا جنوب غزه، کنترل و تسلط امنیتی خود را بر این منطقه تقویت کند و حتی بخش‌هایی را به‌طور کامل اشغال کند.

همچنین با تعیین مناطق محدود دسترسی و مجبور ساختن جمعیت فلسطینی به جابه‌جایی اجباری به مناطق مشخص (موسوم به شهرک‌ بشردوستانه)، تل‌آویو کوشید فعالیت گروه‌های مقاومت را محدود و مدیریت کند.

با این حال، با توجه به مقاومت شدید و تلفات ارتش اسرائیل (طبق اعلام رسانه‌های اسرائیلی بیش از ۳۵ نفر) نمی‌توان گفت این طرح از نظر نظامی با موفقیت کامل همراه بوده است.

در نهایت، پرونده ایران و جنگ دوازده‌روزه ژوئن ۲۰۲۵ یکی از محوری‌ترین چالش‌های فرماندهی زامیر بوده است. تخصص و سوابق وی در حوزه ایران و نقش‌آفرینی مستقیم وی در طراحی عملیات‌های اخیر، اهمیت ویژه‌ای به عملکرد زامیر در این پرونده داده است. به نظر می‌رسد دلیل اصلی انتخاب وی توسط نتانیاهو در برهه سپری شده نیز همین مسئله بوده است.

 

 

به این ترتیب، عملکرد ایال زامیر از زمان انتصاب به فرماندهی کل ارتش اسرائیل در پایان اسفند ۱۴۰۳ تاکنون، عمدتاً در مدیریت این چند پرونده و محور مهم قابل ارزیابی است.

پایان