پرندگان گمشده پس از ۲۰۰ سال به گالاپاگوس بازگشتهاند
۰۹:۵۵ – ۰۸ دی ۱۴۰۴
باشگاه خبرنگاران جوان – نزدیک به دو قرن بود که سایه سکوت بر جزیره فلوریانا سنگینی میکرد. تصور کنید پرندهای را که آخرین بار توسط چشمان کنجکاو چارلز داروین در سال ۱۸۳۵ رصد شده بود، ناگهان دوباره مشاهده کنید. این داستان تخیلی نیست؛ واقعیتی است که دانشمندان را در مجمعالجزایر گالاپاگوس در اقیانوس آرام، میخکوب کرده است.
یلوه گالاپاگوس (Laterallus spilonotus)، پرندهای خجالتی با توانایی پرواز محدود، سالها بود که در این جزیره منقرضشده فرض میشد، اما حالا، با نمایشی باشکوه بازگشته است. در فلوریانا نهتنها گونههای قدیمی احیا شدهاند، بلکه آوازهای جدیدی نیز در فضا پیچیده که تاریخ معاصر این جزیره هرگز نشنیده بود. بازگشت معجزهآسای یلوه گالاپاگوس تصادفی نیست. پس از اجرای پروژه جاهطلبانه حذف شکارچیان مهاجم در اواخر سال ۲۰۲۳، حیاتوحش منطقه نفسی تازه کشیده است. حذف موشها و گربههای وحشی که قاتل خاموش تخمها و جوجهها بودند، به اکوسیستم امکان داد تا دکمه شروع مجدد را فشار دهد.
اکنون دیگر برای افرادی که در فلوریانا قدم میزنند، تماشای یلوههایی که با آرامش راه میروند، صحنهای عادی است. پائولا سانگولکی، زیستشناس دریایی، میگوید: «باورکردنی نیست؛ صدایش را میشنوید و خودش را میبینید. انگار این پرنده در تمام این سالها فقط منتظر فرصت بود.» اما یلوه تنها بازیگر بازگشته از انقراض نیست. کبوترهای گالاپاگوس، مارمولکهای گدازه و گکوها که تا سال گذشته کمیاب بودند، اکنون همهجا دیده میشوند. دانشمندان این پدیده را «انفجار آنی حیات» توصیف میکنند.
طرح بعدی دانشمندان برای جزیره حتی جسورانهتر است: بازگرداندن ۱۲ گونه دیگر که از زمان داروین منقرض شدهاند، از جمله لاکپشتهای غولپیکر. فلوریانا در حال تبدیلشدن به ماشین زمانی است که اکوسیستم را به ۲۰۰ سال قبل بازمیگرداند.
وقتی ترس میریزد، هنر شکوفا میشود
شگفتانگیزترین بخش ماجرا، تغییر رفتار پرندگان است. سونیا کلایندورفر، رفتارشناس حیوانات، متوجه شده که سهره درختیهای کوچک جزیره دست به «انقلاب فرهنگی» زدهاند. تا پیش از این، سهرهها آوازهای تکراری و سادهای میخواندند تا در میان جمعیت گم شوند و طعمهی جغدها نشوند.
در دنیای پر از شکارچی، متفاوتبودن به معنای مرگ است. اگر همه آواز یکسانی بخوانند، جغد نمیتواند روی پرندهای خاص تمرکز کند. اما اگر پرندهای شجاع آوازی متفاوت سر دهد، موقعیت خود را لو میدهد و شکار میشود. حالا که امنیت برقرار شده، ترس رنگ باخته است. سهرههای جوان آوازهای پیچیده و جدیدی ابداع میکنند؛ صداهایی شبیه وزوز یا ملودیهای ترکیبی که قبلاً حکم خودکشی را داشت. آنها جسورتر شدهاند و آزادانه دست به کسب تجربههای جدید میزنند.
پیش از پاکسازی، جزیره در تسخیر موشها بود. موشها حتی از چادرهای پژوهشگران نیز بالا میرفتند. بدتر از آن، حضور «مگس خونآشام پرندگان» بود که لاروهایش منقار جوجهها را از درون میخوردند. این آسیب باعث میشد پرندگان نتوانند درست آواز بخوانند و جفت پیدا کنند.
با حذف موشها و کنترل انگلها، نرخ موفقیت لانهگذاری به رکوردی تاریخی رسیده است. حالا جوجهها زنده میمانند، بزرگ میشوند و آوازهای نو سر میدهند. این جزیره اکنون یک آزمایشگاه زنده است که نشان میدهد وقتی فشار بقا برداشته شود، طبیعت چقدر سریع میتواند مسیر تکامل را تغییر دهد و خلاقیت را جایگزین ترس کند.
منبع: زومیت