کمک مردی که ۸۵۶ بار توسط مارها گزیده شده به توسعه یک پادزهر جهانی

به گزارش مجله تیتر ۱۲ به نقل از ایسنا، تیم فرید(Tim Friede) که تعمیرکار خودروهای سنگین است، به طور داوطلبانه طی ۱۸ سال گذشته، ۸۵۶ بار خود را در معرض سم مار قرار داده است. اکنون این سرگرمی بسیار خطرناک وی، دانشمندان را به ایجاد مؤثرترین پادزهر مار در تاریخ سوق داده است.

به نقل از اس‌ای، فرید با جمع‌آوری مارهای خانگی از دوران جوانی خود، ابتدا با زهرگیری از حیوانات خانگی خود، رقیق کردن زهر آنها و تزریق مکرر آن شروع به مسموم کردن عمدی خود کرد.

فرید می‌گوید یک بار هنگامی که در عرض یک ساعت دو سم جداگانه مار کبری را به خودم تزریق کردم، تقریباً از پا درآمدم. وی گفت: من تقریبا مرده بودم. این جالب نبود. من برای یک گزش مصونیت کافی داشتم، اما برای دو دوز از سم مار نه. من کاملاً گند زدم.

بسیاری از ما ممکن است چنین تجربه نزدیک به مرگی را نشانه‌ای برای یافتن یک سرگرمی جدید بدانیم، اما فرید آن را به گونه‌ای متفاوت دید. او متوجه شد که این عادتش احتمالاً دلیل اصلی زنده ماندن او از این حادثه بوده است. بنابراین بیش از پیش مصمم شد و به کارش ادامه داد.

طی سالیان بعد، سیستم ایمنی بدن فرید با وحشت‌های ناشناخته‌ای روبرو شد. سلول‌های B او (گلبول‌های سفید خون که آنتی‌بادی‌های مبارزه‌کننده با عوامل بیماری‌زا را ایجاد می‌کنند و از ما در برابر مواد خارجی مانند زهرها، ویروس‌ها، باکتری‌ها و انگل‌ها محافظت می‌کنند) با نیش‌های سمی کبراهای مصری، کبراهای آبی، تایپان‌های ساحلی، مار زنگی موهاوی و حتی مامباهای سیاه آشنا شدند.

فرید همه این گزش‌ها را با تلفن خود ضبط کرد و در یوتیوب بارگذاری کرده است.

خوشبختانه سلول‌های او شروع به تولید پادتن‌ها یا همان آنتی‌بادی‌هایی کردند که از او در برابر این سم‌ها محافظت می‌کرد.

فرید با وجود این همه نیش زده شدن توسط مارهای سمی مختلف هنوز زنده است و آنتی‌بادی‌های منحصر به فرد او در واقع به خوبی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

سرانجام، ویدئوهای او در یوتیوب توجه جیکوب گلانویل(Jacob Glanville)، ایمنی‌درمان و مدیر عامل شرکت زیست‌فناوری سنتاویکس(Centivax) را به خود جلب کرد.

گلانویل و گروهی از دانشمندان با استفاده از آنتی‌بادی‌های فوق ایمن فرید، اکنون پادزهری ساخته‌اند که در آزمایش‌های آزمایشگاهی، موش‌ها را از سم ۱۹ گونه مختلف مار که همگی توسط سازمان بهداشت جهانی به‌عنوان کشنده‌ترین مارهای جهان فهرست شده‌اند، محافظت می‌کند.

یک پادزهر معمولاً با جمع‌آوری پادتن‌های تولید شده توسط گوسفند یا اسب‌هایی که به طور مکرر در معرض سم فقط یک گونه مار قرار گرفته‌اند، ایجاد می‌شود. به همین دلیل است که پادزهرها معمولاً مختص به یک گونه مار متعلق به یک منطقه مشخص هستند.

ضمن اینکه از آنجایی که این آنتی‌بادی‌ها از انسان گرفته نشده‌اند، همیشه خطر واکنش‌های نامطلوب در بدن افراد وجود دارد.

این در حالی است که یک پادزهر مشتق شده از خون فرید می‌تواند در برابر طیف وسیعی از گونه‌های مارها با عوارض کمتری محافظت کند.

پادزهر آزمایش شده توسط این تیم از دو آنتی‌بادی متفاوت جدا شده از خون فرید تشکیل شده است. اولین مورد موسوم به «LNX-D09» در برابر ۶ گونه از سم مارهای آزمایش‌شده بر روی موش‌ها مؤثر بود.

محققان می‌گویند وقتی این پادزهر با دارویی به نام وارِس‌پلادیب(varespladib) همراه شد، موش‌ها را از سم سه گونه دیگر از مارها نیز محافظت کرد.

نوع دوم پادتن‌های فرید موسوم به «SNX-B03»، حداقل حفاظت جزئی را به کل سم‌های مارها گسترش داد.

گلانویل می‌گوید: تا زمانی که به سه ترکیب رسیدیم، وسعت بی‌نظیری از حفاظت کامل برای ۱۳ گونه از ۱۹ گونه مار و سپس حفاظت جزئی برای گونه‌های باقی‌مانده‌ که بررسی کردیم، داشتیم. ما به فهرست خود نگاه می‌کردیم و فکر می‌کردیم که چهارمین عامل چه می‌تواند باشد؟ چرا که اگر می‌توانستیم آن را خنثی کنیم، محافظت بیشتری دریافت می‌کردیم.

گلانویل توسعه یک پادزهر جهانی را در ذهن دارد که یک معجون خواهد بود که می‌تواند هر کسی را در هر کجا از جهان، از گزش هر گونه ماری که ممکن است او را گزیده باشد، نجات دهد.

آنچه تیم او تاکنون توسعه داده است، چنین پادزهری را به تحقق نزدیکتر کرده است.

این کار بر روی یک خانواده اصلی از مارهای سمی به نام کفچه‌ماران(elapids) متمرکز شده است و ممکن است بر روی سایر گونه‌های آن خانواده که مستقیماً آزمایش نشده‌اند، کار کند.

محققان امیدوارند که با گذشت زمان، یک پادزهر با اثر گسترده مشابه برای یک خانواده اصلی دیگر از مارها یعنی افعی‌ها ایجاد کنند.

پیتر کوونگ(Peter Kwong)، زیست‌شناس دانشگاه کلمبیا می‌گوید: ما اکنون در حال تنظیم معرف‌هایی هستیم تا از طریق این فرآیند تکراری بیان کنیم که حداقل ترکیبات کافی برای محافظت گسترده در برابر سم افعی‌ها چیست.

قبل از اینکه این پادزهر در دسترس انسان‌ها قرار گیرد به آزمایش‌های بالینی دقیقی نیاز است. در همین حال، محققان قصد دارند آزمایشات میدانی این پادزهر را برای درمان سگ‌های مارگزیده در کلینیک‌های دامپزشکی استرالیا انجام دهند.

این پژوهش در مجله Cell Press منتشر شده است.

پایان