وقتی بمیریم چه بلایی برسر چت‌هایمان می‌آید؟
وقتی از دنیا می‌رویم چه چیزی از ما به جا می‌ماند؟ لباس‌هایمان، لوازم شخصی‌مان، ماشین، خانه‌مان و چیزی که شاید کمتر به آن فکر کرده باشیم؛ «خود دیجیتالمان» یعنی آن نسخه‌ای که از فعالیت‌های ما در شبکه‌های اجتماعی مختلف تشکیل شده، تصاویری و پست‌هایی که به اشتراک می‌گذاریم، چت‌هایی که با دوستانمان داشته‌ایم، پروفایل‌مان در شبکه‌های مختلف. چیزی که احتمالا پس از مرگمان دوستانمان حداقل تا مدتی بیشتر از همیشه به سراغ آن خواهند رفت.
میراث دیجیتال
هومن برکات در لس‌آنجلس ریویو آو بوکس می‌نویسد: “فراموش‌کردن در عصر دیجیتال، اگر غیر ممکن نباشد، لااقل خیلی سخت است. اگر کسی دیگر در زندگی ما نباشد، همچنان عکس‌ها، پست‌ها و حرف‌هایش را در شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم یا چیز‌هایی را از او نگه می‌داریم. میراث دیجیتال آن‌هایی که از دنیا می‌روند نیز با ما می‌ماند. پروفایل‌های شبکه‌های اجتماعی‌شان و سابقۀ پیام‌هایمان به آن‌ها همچنان وجود دارد. آیا دنیای دیجیتال به ما کمک می‌کند تا درد فقدان را تسلی بدهیم؟ “
کشتی ارواح
داده‌های موسسه اینترنت اکسفورد می‌گوید که از مجموع ۲.۳ میلیارد حساب کاربری فعال در فیس بوک، ۱.۴ میلیارد مورد از آن‌ها تا قبل از فرارسیدن سال ۲۱۰۰ متعلق به افراد فوت شده خواهد بود.
البته پیش‌بینی‌ها می‌گویند که تعداد افراد مُرده فیس‌بوک تا حدود ۵۰ سال آینده از تعداد افراد زنده در این شبکه اجتماعی بیشتر خواهد شد و اگر روند فعلی رشد کاربران فیس بوک که حدود ۱۳ درصد در هر سال است ادامه پیدا کند، تعداد کاربران مرده این شبکه اجتماعی می‌تواند تا قبل از پایان قرن بیستم به ۴.۹ میلیارد نفر هم برسد. یعنی تبدیل شدن شبکه‌های اجتماعی به کشتی بزرگی از ارواح آن هم در آینده‌ای نه چندان دور.
هدیه‌هایی از مردگان در دنیای آنلاین
این موضوع باعث شده تا ایده مدیریت زندگی آنلاین پس از مرگ؛ باعث تشکیل وبسایت‌ها و پلتفرم‌های آنلاین زیادی شود. در برخی از این پلتفرم‌ها مانند سِیف‌بیاند، خود افراد عکس‌ها، ویدئو‌ها و پست‌هایی را آماده می‌کنند تا پس از مرگشان منتشر شود و به‌عنوان نوعی هدیۀ خداحافظی برای عزیزانشان باقی می‌گذارند.
نامگذاری‌ها نیز جالب است، مثلا در پلتفرم الیسوی کاربرانی که مطالب را برای بعد از مرگشان آماده می‌کنند و به اشتراک می‌گذارند «مسافر» نام دارند و بعد از مرگ به «ستاره» تبدیل می‌شوند، مدیر صفحه هم «فرشته» نام دارد.
رویای ناتمام
برخی دیگر از این شرکت‌ها فراتر می‌روند و سعی می‌کنند شما را به کمک ربات‌های هوش مصنوعی به نامیرایی دیجیتال برسانند. یعنی با تحلیل و بررسی صدا، شخصیت و حتی پیام‌های شما، یک بدل دیجیتال از شما می‌سازند که اطرافیانتان پس از مرگ می‌توانند با آن چت و گفت‌وگو کنند.
موارد دیگری مثل شرکت لایف‌نات حتی پا را فراتر می‌گذارند و پیشنهاد می‌کنند هم از مغز و هم از بدنتان «نسخۀ پشتیبان» تهیه کنند. یعنی برای هر فرد یک «پوشۀ زیستی» تشکیل دهند که دارای نمونه‌های دی.ان.ای منجمد شما باشد برای استفاده در آینده‌ای که بالاخره شبیه‌سازی انسان‌ها امکان‌پذیر شود. سپس این پوشه با «پوشۀ مغز» تکمیل می‌شود. یعنی رویای بازسازی کامل انسان پس از مرگ.
منبع: ایرنا
