نقشه اسرائیل برای غزه؛ ایجاد ۴ پایگاه نظامی در محور نتساریم
رژیم صهیونیستی درنظر دارد تا غزه را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم نماید و برای این هدف میخواهد ۴ پایگاه نظامی در مرکز غزه احداث نماید تا مانع از تردد فلسطینیها از شمال به جنوب و بالعکس شود.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ارتش رژیم صهیونیستی طرحی را به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم ارائه کرده که براساس آن جاده «نتساریم» در مرکز غزه که این باریکه را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می کند، عریض شود و در آن ۴ پایگاه نظامی با حضور صدها نظامی اسرائیلی ایجاد گردد. این ۴ مرکز تردد فلسطینیها میان شمال و جنوب غزه را تحت کنترل خواهند داشت و تردد بین این دو بخش تنها از این ۴ گذرگاه صورت بپذیرد.
اینطور بنظر میرسد که رژیم صهیونیستی قصد دارد شمال غزه را به نقطهای امن برای خودش بدل نماید و آنرا به منطقه حائل میان شهرکهای مجاور نوار غزه (غلاف غزه) تبدیل کند و مابقی مردم غزه را در جنوب این باریکه به طور متمرکز(کنترل همزمان محور فلادلفیا از جنوب) تحت سیطره داشته باشد.
جاده نتساریم در ۱۹۷۲ به دستور «آریل شارون»، فرمانده وقت لشگر جنوبی ارتش رژیم صهیونیستی برای حمایت از شهرکهای صهیونیستنشین احداث شد. پس از حملات متعدد مقاومت به این شهرک ها در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی، در سال ۲۰۰۵ آریل شارون که به منصب نخست وزیری رسیده بود، دستور تخلیه این منطقه را صادر کرد.
صهیونیستها درحالی به دنبال اجرا کردن این طرح در محور نتساریم هستند که حماس به شدت مخالف ادامه حضور صهیونیستها در داخل غزه است و آنرا شرطی ضروری برای هرگونه آتش بس و تبادل اسرا میداند.
این درحالی است که هفته گذشته منابع رسانهای قطری مدعی شده بودند که نتانیاهو در دیدار با آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در تلآویو موافقت کرده تا نیروهای نظامیاش را از محور نتساریم خارج کند. روزنامه العربی جدید در گزارشی با اشاره به این امر به شکلی متناقض نوشته بود که «نتانیاهو به شرط کنترل تردد در نتساریم حاضر به عقب نشینی از این محور است».
به روشنی میتوان پی برد که ادعاها درباره موفقیت مذاکرات آتش بس در غزه چیزی بیشتر از فضاسازی رسانهای آمریکا و متحدانش در منطقه نیست که قصد دارند فضا را غبار آلود نمایند. اولا صهیونیستها اصلا بحث تبدیل آتش بس به توقف کامل جنگ را قبول ندارند و تنها ویلیام برنز، رئیس سیا و نماینده آمریکا در مذاکرات دوحه و قاهره بطور شفاهی وعده داده که مدت آنرا تمدید مینماید.
درخصوص محور فلادلفیا در جنوب غزه نیز با وجود رفت و آمدهای مذاکره کنندههای صهیونیست به دوحه و قاهره، هنوز اسرائیلیها حاضر به عقب نشینی از این منطقه نشدهاند. صهیونیستها مدعی هستند که برخی از نیروهای مصری در تسلیح و کمک به حماس نقش داشتهاند و در مقابل قاهره حضور ارتش اسرائیل در این منطقه را نقض توافق کمپ دیوید ۱۹۷۹ می داند.
در زمینه آزادی اسرا هم همچنان حماس و رژیم صهیونیستی درخصوص نسبت تبادل (یک صهیونیست مقابل ۳۳ اسیر فلسطینی) و لیست اسرای جنگی اسرائیلی توافقی ندارند و همه چیز در بن بست قرار دارد.
با این حال آمریکا در رویکردی مکارانه درحال بزرگنمایی از توافقی قریبالوقوع است تا از این رهگذر به محور مقاومت فشار سیاسی وارد نماید و آنها را از ادامه پشتیبانی از غزه و انتقام خون شهدای بیروت و تهران منصرف نماید.
پایان