چرا امام خمینی (ره) رهبر مبارزه با رژیم صهیونیستی است؟

سال ۱۹۴۸ برابر با ۱۳۲۷ شمسی است که رژیم اشغالگر قدس با اشغال سرزمین فلسطین اعلام موجودیت کرد. این رژیم منفور که به دست استعمار پیر انگلیس ایجاد شده بود، روز به روز به تجاوزات خود ادامه داد و سرزمین های بیشتری را فتح کرد تا اینکه امروز تنها بخش کوچکی از سرزمین فلسطین به تصرف این رژیم درآمده است.

البته در حالی که امام خمینی (ره) اهمیت موضوع فلسطین را بیان کرده و به این موضوع نپرداخته اند که رژیم صهیونیستی رژیمی غاصب و غاصب است و هدف استعمار از ایجاد این رژیم، تجزیه جهان اسلام است. هیچکس فقط در جهان اسلام که در عرصه بین المللی به آن پرداخته نشد و می توان گفت امام پرچمدار مبارزه آشکار با این رژیم بود. بیان این مطلب از سوی امام، نافی تلاش برخی از علما و منابع تقلید در این زمینه نیست. اما این تلاش ها به دلیل موقتی بودنشان نتوانست به موفقیت جهانی برسد که شامل تلاش آیت الله العظمی سیدمحمدهادی میلانی می شود که هرگونه معامله و رابطه با اسرائیل را حرام می دانستند، سید ابوالقاسم هویی، سید حسین بروجردی جنایات را محکوم کردند. اسرائیل و خواستار اخراج آن رژیم از فلسطین شدند. عبدالکریم زنجانی از فقهای شیعه قرن چهاردهم فتوای جهاد علیه اسرائیل را صادر کرد. در نوشتار زیر با مروری کوتاه بر شکل‌گیری رابطه رژیم شاه و رژیم صهیونیستی، این خطر از سوی امام و اعلام روز قدس هشدار داده شده است:

شکل گیری روابط بین رژیم شاه و رژیم اشغالگر قدس

در ۲۳ اسفند ۱۳۲۸ مصادف با ۱۴ اسفند ۱۳۳۹، زمانی که دو سال از استقرار رژیم غاصب صهیونیستی در قلب فلسطین می گذشت، رژیم پهلوی این حکومت را «دفاکتو» به رسمیت شناخت و کنسولگری خود را در بیت المقدس افتتاح کرد. من کردم

سال ها بعد، پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، از آنجایی که فروش نفت در اولویت دولت ایران قرار داشت و صهیونیست ها به نفت نیاز مبرم داشتند، جلسات زیادی بین محافل نفتی-سیاسی ایران و رژیم صهیونیستی برگزار شد. در نهایت حساب به عهدنامه نفتی ۱۳۳۶ منتهی شد. جلسات زیادی بین محافل نفتی و سیاسی این دو کشور برگزار شد که منجر به انعقاد معاهده نفتی در سال ۱۳۳۶ شد. یک سال پس از این واقعه، در جلسه ای بین شاه ایران و لوی اشکول وزیر دارایی رژیم اشغالگر قدس، دو کشور بر سر موضوع گسترش روابط خود در عرصه های سیاسی، نفتی و اطلاعاتی به توافق رسیدند و محمدرضا پهلوی برای نشان دادن حسن نیت خود، از تمایل ایران برای صادرات بیشتر خبر داد. نفت به آنها .

در آذرماه ۱۳۳۸ ابراهیم تیموری به عنوان نماینده سیاسی ایران به سرزمین های اشغالی سفر کرد و روابط دیپلماتیک رژیم شاه و رژیم اشغالگر قدس وارد مرحله جدی تری شد و بعدها این روابط در ابعاد اقتصادی، نظامی و تجاری نمود پیدا کرد. این روند در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ با نفوذ موساد به بخش امنیتی در سال های ۱۳۴۵-۱۳۵۰ ادامه یافت.

علاوه بر این، کارشناسان اسرائیلی به تدریج در بخش های تجاری و کشاورزی ایران نفوذ کردند. پس از اصلاحات ارضی و ایجاد مجتمع‌های کشاورزی و صنعتی، این همکاری‌ها بیشتر نمود پیدا کرد که از جمله آنها می‌توان به ایجاد و مدیریت طرح کشاورزی و صنعت قزوین اشاره کرد. علاوه بر اینها، واردات ایران از اسرائیل در سال ۱۳۵۰ یک و نیم برابر واردات ایران از ترکیه و پاکستان بود و این روند از همه کشورهای مسلمان جهان بیشتر بود و تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت. موارد ذکر شده نشان دهنده عمق نگرانی امام خمینی از نفوذ روزافزون رژیم غاصب اسرائیل در ایران بود.

جنبش مذهبی ایران مخالف روابط با رژیم صهیونیستی است

با تشکیل رژیم اشغالگر قدس، جریانات مذهبی شروع به روشنگری و برجسته ساختن خطر این غده سرطانی کردند که در رأس این جریانات باید از اقدامات آیت الله سید ابوالکاسم کاشانی نام برد که بعدها پس از ۷ مرداد. کودتا، به حاشیه رانده شد. در اوایل دهه ۴۰ با تقویت روابط دیپلماتیک ایران با رژیم اشغالگر قدس، امام خمینی(ره) این علم را بر دوش خود گرفتند و در سخنرانی ها و جلسات خود به این معضل اشاره و پاسخ دادند.

مواضع امام در رابطه با رژیم صهیونیستی به ویژه پس از قیام ۲۴ خرداد ۱۳۴۱، شاه را بر آن داشت که در پاسخ به نامه بن گوریون نخست وزیر رژیم صهیونیستی که مجدداً درخواست رسمی را مطرح کرده بود، مطالب زیر را بنویسد. روابط بین دو رژیم

من نظرات شما را درک می کنم، اما مخالفت روحانیت جدی است و من در حال حاضر نمی توانم چنین کاری انجام دهم.

نقش امام خمینی در مبارزه با رژیم اشغالگر قدس

اعتراض بی سابقه امام به تصویب لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی، رفراندوم معروف به انقلاب سفید و همچنین حادثه دردناک حمله عوامل رژیم شاه به مدرسه فیضیه و کشتار دانش آموزان آن، رژیم خطر را در گوش خود احساس کرد و با توجه به فرارسیدن ماه محرم و آگاهی از رویکرد امام خمینی (ره) و آگاهی از بهره برداری از فرصت های پیش رو، خطبا و خطبا را برحذر داشت که اجازه صحبت ندارند. در سه موضوع در منبرهایشان. این سه موضوع عبارت بودند از: مرد اول مملکت (شاه)، رابطه ایران و اسرائیل و این که «اسلام در خطر است».

توجیه عدم گفتن چیزی در مورد شاه یا اینکه اسلام در خطر است، شاید منطقی به نظر برسد، زیرا پایه های رژیم شاه را هدف قرار داده است، اما چرا نباید به رابطه رژیم صهیونیستی و ایران اشاره کرد؟ به دنبال مخالفت با این موضوع بودند زیرا همانطور که در این مقاله اشاره شد به جز تحرکاتی که آیت الله کاشانی در این زمینه انجام دادند مخالف دیگری وجود نداشت و در واقع امام روی نقطه حساسی دست گذاشته بودند که خطر اسرائیل برای کشورهای اسلامی بود. و منطقه خطری که بعدها بشریت را نیز تهدید می کند.

امام در سخنرانی عاشورای ۴۲ به خطر اسرائیل اشاره کرد و فرمود:

اسرائیل در این کشور دانشمندان نمی خواهد. اسرائیل نمی خواهد قرآن در این کشور وجود داشته باشد. اسرائیل نمی خواهد علمای دین در این کشور باشد. اسرائیل نمی خواهد احکام اسلام در این کشور حاکم شود. اسراییل مدرسه را به دست کارگران سیاه پوستش ویران کرد، ما را می زنند، شما ملت را می زنید، می خواهند اقتصاد شما را بگیرند، می خواهند کشاورزی و تجارت شما را نابود کنند، می خواهند این کشور را ثروتمند کنند، می خواهند این کشور را بگیرند. ثروت در دستان آنها از کارگزاران آنها، ج ۱، ص ۲۴۳-۲۴۴).

امام در بخشی دیگر از این سخنرانی به ارتباط شاه و اسرائیل اشاره کرد و فرمود:

«رابطه شاه و اسرائیل چیست که سازمان امنیت می گوید: از اسرائیل حرف نزن، از شاه حرف نزن. سازگاری بین این دو چیست؟ آیا شاه اسرائیلی است؟ به گفته سازمان امنیت، پادشاه یهودی است؟ چنین نیست، می گوید: من مسلمانم; که مدعی است از نظر شرعی محکوم به اسلام است.

امام سر سوزنی علیرغم تمامی اقدامات رژیم شاه برای جلوگیری از خطر رژیم صهیونیستی به این هشدارها توجهی نکرد و از آنجایی که علم مبارزه با انحرافات رژیم شاه را داشت از هر فرصتی برای بیان این موضوع استفاده کرد. و قبل از اینکه نوبت به سخنرانی در ماه محرم برسد، حدود یک ماه قبل یعنی در ۲۰ اردیبهشت ۴۲ بر مبارزه با این غده سرطانی تاکید کردند و گفتند:

ما ملت های مسلمان باید متحد شویم و با اسرائیل و عوامل آن در ایران مبارزه کنیم.

اسراییل را رژیمی غاصب می دانست و بسیار بر آن تاکید می کرد و در سخنرانی های مختلف از آن یاد می کرد و به خوبی می دانست که این رژیم با کمک قدرت های استعماری و با توسل به زور و قانونا ایجاد شده است. مشروعیت ندارد و می تواند از سرزمین فلسطین فراتر رود و به دیگر کشورهای اسلامی نیز برسد. در واقع امام به این حقیقت آگاه بودند که کشورهای استعمارگر شروع به تجزیه جهان اسلام کرده اند و این رژیم کودک کشی را ایجاد کرده اند.

امام در طول سالهای نهضت به درستی خطر اسرائیل را گوشزد می کرد و در واقع با بیان خود دیگران را مواظب این موضوع کرد. امام جمعه ۲۷ فروردین ۱۳۹۳ در پیامی خطاب به ملت ایران نسبت به خطر اسرائیلی ها هشدار داد و نوشت:

«بزرگترین تأسف، تسلط اسرائیل و عوامل آن بر بسیاری از امور حساس کشور و تسخیر اقتصاد آن با کمک دولت و کارگزاران نظام طاغوتی است. اسرائیل در حال جنگ با دولت اسلامی است و دولت ایران کاملاً با آن دوست است و همه امکانات را برای تبلیغ و ورود کالاهای خود فراهم می کند. متاسفم که به دست و دهان سازمان ها افتاده است. این کلمه با متن کلام خدا مغایرت دارد و در حمایت از اسرائیل و کارگران اسرائیل، مقدمه ای برای شناسایی اسرائیل، به. حمایت از کارگران اسرائیل و فرقه انحرافی (۷) )» (صحیفه امام؛ ج ۱، ص ۲۶۱-۲۶۲)

به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک سال ۹۲ هجری قمری به مهر ماه سال ۵۱ در پیامی خطاب به ملت‌های مسلمان و دولت‌های عربی و اسلامی و مردم مسلمان فلسطین: وی با یادآوری مصائب این ملت مظلوم بر بیان مصائب آنان در منابر و مجالس اسلامی تکیه کرد. یعنی سالها قبل از اینکه بتوانند روز قدس را عملی کنند، این درخواست را در کلام خود از مسلمانان مطرح کردند، آنجا که نوشتند. :

امیدوارم مسلمانان بیدار و آگاه به ویژه بندگان پاک خدا و علمای اسلام در این ایام خجسته برای رهایی مسلمانان از چنگال شوم بیگانگان و در مجامع شهر مقدس رمضان و سایر مجالس بزرگ اسلامی دعا کنند. مجالسی مانند مجالس و مراسم جمعه حاج حقیق را باید به گوش همه مسلمانان رساند و پیروان قرآن را به وحدت کلام و تلاش مشترک برای آزادی فلسطین و حل مشکلات زنان سوزان دعوت کرد. که آفت امت اسلامی ۴۶۰ م.

بعدها، یعنی با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نهادهای مختلف آن، در ۱۳ رمضان ۹۹، مصادف با ۱۶ مرداد ۵۸، و در حالی که رژیم اشغالگر قدس به حملات خود به جنوب لبنان ادامه داد. حضرت امام خمینی (ره) در پیامی که برای مسلمانان ایران و جهان فرستادند، آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را روز قدس نامگذاری کردند. این اقدام وی مورد حمایت اقشار مختلف جامعه قرار گرفت و بعدها به همین مناسبت در کشورهای دیگر نیز راهپیمایی برگزار شد. این حرکت امام باعث بیداری جوامع مختلف جهانی شد. شاید اگر همت امام نبود این مسئله مهم جهانی آنطور که باید مطرح نمی شد و شاید اسرائیل آن فرزند شوم استعمار بی سر و صدا تمام سرزمین فلسطین را تصرف می کرد.

منبع: جماران