باشگاه پرسپولیس اول صندوق عقب ماشین من بود/ ۵ جام قهرمانی در خانه‌ام است
۱۰:۱۲ – ۲۹ اسفند ۱۴۰۳
باشگاه خبرنگاران جوان – علی پروین پیشکسوت تیم فوتبال پرسپولیس درباره اینکه از چه لقبی خوشش میآید، اظهار کرد: من به دنبال لقب نبودم، عیدی ده هزار تومانی با امضای خودم میدهم.
پروین درباره اینکه فوتبالیستهای امروز سوسول شدند؟ گفت: من چهل سال با پرسپولیس بودم و هیچ قراردادی ندارم، پنج سال سرمربی تیم ملی بودم و هیچ پولی از پرسپولیس و تیم ملی نگرفتم، وقتی برای پرسپولیس بازی کنید باید پول هم بدهید.
او بیان کرد: باشگاه پرسپولیس اول صندوق عقب ماشین من بود، چون جایی نداشتیم، بعد از آن طبقه بالای نمایشگاه ماشین من تبدیل به باشگاه پرسپولیس شد، اما با اینکه پولی نبود عشق میکردیم.
پروین درباره حرفهایی که در رختکن زده است، گفت: من حرف بدی در رختکن نمیزدم و اگر کسی چیزی گفته برای من حرف در آورده است، من فقط بین نیمه میگفتم خاک بر سر ما که این مردم از ۱۰ صبح اینجا هستند و ما صفر صفر از زمین خارج شویم. شوک درمانی میکردم، اما به کسی در رختکن توهین نمیکردم.
پیشکسوت پرسپولیس بیان کرد: موبایل ۳۰۰ تومانی دارم و ساعت ۸ شب خاموش میکنم و ویدیوهایی که از خودم دست به دست میشود را نمیبینم، یعنی گوشی ندارم که ببینم، تفریح من هفتهای ۲ بار والیبال است و با دوستان قدیمی کرکر خنده میکنیم.
پروین بیان کرد: در طول دوران مربیگری در پرسپولیس فقط یک بار لب خط رفتم آن هم زمانی بود که مقابل استقلال نه نفره شدیم. من فوتبال بازی کردم، شما فکر کنید دقیقه ۷۵ من کنار نقطه کرنر هستم و مربی بلند شود و صحبت کند و دست تکان بدهد، آیا من گوش میدهم یا میفهمم چه میگوید؟ ایرادات را باید وسط نیمه گفت: هشتاد دقیقه دویدی و خستهای آیا میتوانی بفهمی سرمربی چه میگوید و مغزت فرمان میدهد؟
او درباره اینکه جادوگری در فوتبال رخ میدهد، گفت: این چه حرفهایی هست که میزنند، من اصلا به این چیزها اعتقاد ندارم، مثلا مگر میشود ما بطری آب بگذاریم پشت دروازه تا از تیم ملی برزیل گل نخوریم؟
پروین درباره احساس خود از تماشای بازی پرسپولیس گفت: اکنون پرسپولیس بازی میکند بدنم میلرزد و قابل مقایسه با قدیم نیست.
او درباره اینکه نظرش در مورد VAR چیست، گفت: به ویای آر اعتقادی ندارم، بدن بازیکن گرم است که بازی را پنج دقیقه متوقف میکنند.
پروین درباره جامهای قهرمانی پرسپولیس که در خانه اش هستند، گفت: جامهای پرسپولیس که در خانه من است را از امیریه میخریدند، ۴، ۵ جام در خانه من است، بقیه جامها نمیدانم کجاست، آن زمان اصلا باشگاهی نداشتیم که جامها را آنجا ببریم.
