از آلمان تا چین: روایت یک برنده جایزه شاو درباره مهاجرت علمی
ولفگانگ باومایستر (Wolfgang Baumeister)، برنده جایزه شاو، یکی از محققان بین‌المللی بسیاری است که توسط مؤسسات چینی استخدام شده است. چین هیچ‌گاه هدف خود برای جذب بهترین دانشمندان جهان را پنهان نکرده است و در سه سال گذشته، انبوهی از محققان بسیار موفق به آنجا مهاجرت کرده‌اند.
ولفگانگ باومایستر (Wolfgang Baumeister)، برنده جایزه شاو، یکی از محققان بین‌المللی بسیاری است که توسط مؤسسات چینی استخدام شده است. چین هیچ‌گاه هدف خود برای جذب بهترین دانشمندان جهان را پنهان نکرده است و در سه سال گذشته، انبوهی از محققان بسیار موفق به آنجا مهاجرت کرده‌اند.
به گزارش مجله تیتر ۱۲ به نقل از ایسنا، ولفگانگ باومایستر، زیست‌شناس مولکولی، پس از نزدیک به سه دهه فعالیت در مؤسسه بیوشیمی ماکس پلانک در مونیخ آلمان، در سال ۲۰۱۹ کار خود را در چین آغاز کرد.
به نقل از نیچر، باومایستر پیشگام توموگرافی الکترونی کرایوژنیک است که محققان را قادر می‌سازد تصاویر سه‌بعدی را از مولکول‌های بزرگ و درون سلول‌ها بسازند. به خاطر این کار، او امسال جایزه شاو هنگ کنگ را برای علوم زیستی و پزشکی دریافت کرد. او که اکنون در مؤسسه iHuman در دانشگاه ShanghaiTech در چین مستقر است، همچنان به مطالعه ماشین‌آلات مولکولی دخیل در دیابت نوع ۲ ادامه می‌دهد.
مجله نیچر با باومایستر در هنگ کنگ ملاقات کرد. متن زیر نسخه ویرایش شده آن گفتگو و صحبت‌های او با روزنامه‌نگاران در مجمع برندگان جایزه هنگ کنگ ۲۰۲۵ است.
چرا تصمیم گرفتید به دانشگاه شانگهای تک نقل مکان کنید؟
من و همکارانم برای کار روی تجمعات نوروتوکسیک درون سلول‌ها، کمک‌هزینه بزرگی از شورای تحقیقات اروپا دریافت کردیم. اما ما در آلمان بازنشستگی اجباری داریم. قرارداد من فراتر از سن بازنشستگی معمول تمدید شد و همکارانم در چین این را می‌دانستند و گفتند: چرا به چین نمی‌آیی و اینجا می‌توانی ادامه بدهی.
من همچنین پیشنهادهایی از ایالات متحده برای ادامه تحقیقاتم در آنجا داشتم، اما آنها درخواست می‌کردند که من به طور دائم به آنجا نقل مکان کنم. با حضور در دانشگاه شانگهای تک، می‌توانم رفت و آمد کنم. من امسال ۶ بار به آنجا رفته‌ام، معمولا هر بار برای دو هفته.
کار کردن به عنوان یک دانشمند در چین چگونه است؟
مواردی هست که باید به آنها عادت می‌کردم. مثلا، بخش‌های منابع انسانی در دانشگاه‌ها اینجا قدرتمندتر هستند. در نقشم به عنوان مدیرعامل مؤسسه در مونیخ، همیشه سعی می‌کردم مطمئن شوم که مدیریت در خدمت دانشمندان است و نه دستور دادن به آنها.
در آلمان، وقتی ابزاری می‌خریدیم، عادت داشتم خودم در موردش تصمیم بگیرم. اتفاقی که اینجا می‌افتد، این است که دانشگاه می‌خواهد مسئولیت چنین تصمیمی با یک کمیته باشد که اغلب غیرمتخصص هستند. به من می‌گویند که کمیته دو ماه دیگر تشکیل جلسه می‌دهد و بعد تصمیم می‌گیرد. این اغلب اتلاف وقت است.
اما وقتی صحبت از خرید تجهیزات بسیار گران‌قیمت و پیشرفته، مانند یک میکروسکوپ الکترونی ۱۵ میلیون دلاری می‌شود، من همین الان ۱۰ دقیقه با رئیس دانشگاه صحبت کردم و او آن را تأیید کرد. تصمیمات بسیار بزرگ اغلب به طور خودجوش توسط رهبری دانشگاه گرفته می‌شود. این خیلی خوب است.
تنش‌های بین چین و آمریکا چه تاثیری بر دانشمندان بین‌المللی در چین دارد؟
در چند سال گذشته محدودیت‌های بیشتری از سوی ایالات متحده اعمال شده است. دولت فعلی ایالات متحده قطعا بسیار محدودکننده است. اگر تامین‌کننده مالی شما مؤسسات ملی بهداشت ایالات متحده باشند، دیگر نمی‌توانید به راحتی یک آزمایشگاه در چین و ایالات متحده اداره کنید. برای بسیاری از آمریکایی‌ها مشکلاتی برای سفر به چین وجود دارد. برخی از شرکت‌های آمریکایی به کارمندان خود اجازه سفر به چین را نمی‌دهند، یا این امر مستلزم مذاکرات طولانی‌تری است و البته، آنها مجاز به بردن لپ‌تاپ یا تلفن همراه خود نیستند.
برای دانشجویان چینی ما، گرفتن ویزا برای سفر به ایالات متحده به طور فزاینده‌ای به یک مشکل تبدیل شده است. حتی اگر ویزا بگیرند، باز هم در مرز رد می‌شوند. دسامبر امسال کنفرانسی در هاوایی در مورد توموگرافی کرایو الکترون و میکروسکوپ کرایو الکترون برگزار می‌شود. حضور از سرزمین اصلی چین محدود است. در حال حاضر برای محققان چینی گرفتن ویزا برای رفتن به آنجا دشوار است.
وضعیت ژئوپلیتیکی به این معنی است که علم متأسفانه دیگر بدون مرز نیست. این یک تحول غم‌انگیز است. منظورم این است که علم باید بدون مرز باشد، اما ما در یک دنیای ایده‌آل زندگی نمی‌کنیم.
پایان
